“DADALAWIN mo ako, Trevor?”
“Opo Mam Mina, puwede ba?”
“Puwede, Trevor pero huwag ngayon. Magtawagan na lang muna tayo.”
“Salamat, Mam. Hin di po naman ako nagmamadali.”
“E teka paano nga pala ang problema mo sa iyong koleksiyon ng mga kuwento?”
“Iniisip ko Mam kung ititigil ko muna.”
“Aba huwag. Kailangan kung may sinimulan ka, tapusin mo. Dapat mayroon kang disiplina.”
“Medyo tinatamad ako Mam.”
“Hayaan mo at tutulungan kitang maghanap ng totoong kuwento.”
“Salamat uli Mam. Marami na akong utang sa’yo.”
Napahagikgik si Mam.
“Wala pa akong nagagawa e nagpapasalamat ka na agad. Ka-pag may nagawa na ako saka magpasalamat.”
“Ganun din yun Mam.”
Natahimik ang linya.
Maya-maya si Mam ang nagsalita.
“Nahuhulaan ko na kaya ka nagsosolo ngayon e dahil gusto mong patunayan sa iyong daddy at mommy na kaya mong mag-isa.”
“Tama ka Mam. Mula nang maggraduate ako sa college ay humiwa-lay na ako sa daddy ko.”
“Nasaan na ang daddy mo?”
“May asawa nang iba Mam.”
“Ang mommy mo?”
“May asawa na rin Mam. Nasa ibang bansa po siya.”
“Saan ka kumukuha ng ibinabayad sa renta ng kuwarto e hindi ka pa naman kumikita sa mga sinusulat mo?”
“May ipon ako Mam. Kung minsan po, binibigyan ako ni Daddy. Minsan pinadadalhan din ako ni Mommy.”
“Paano kung wala nang maibigay sa’yo e di paaalisin ka sa inuupahan mo. Magiging palaboy ka.”
“Bahala na Mam. Siguro naman bago mangyari ‘yun ay may kinikita na ako sa mga sinusulat ko.”
“Gusto mo tulungan kita na maipalibro na ang mga akda mo para may pera ka. Kakaawa ka naman, Trevor.”
“Saka na Mam. Magulo pa ang isip ko.”
“Ako ang bahalang mag-alok sa kaibigan kong publisher. Maganda ang sinusulat mo kaya hindi nakakahiyang ialok. Baka nga may kumuha pang producer.”
“Kakahiya sa’yo Mam.”
“Alisin mo nga ang hiya-hiya.”
“Sige Mam.”
“Basta tutulungan kita na maibenta ang works mo…”
(Itutuloy)