Takaw (21)

“PALIBHASA ay bata pa si Nena, talagang mahusay magpaligaya. Masyadong mainit. At ako naman na talagang may kahiligan ay nahumaling sa kanya. Pakiramdam ko kasi, bumata ako nang makarelasyon siya.

“Hindi ka maniniwala Trevor na may pagkaka-taon na dahil sa sobrang kali------an ko, pinapasok ko siya sa kuwarto kapag madaling araw. Sinisiguro ko muna na tulog na tulog na si Misis at baka ako mahuli. Kapag napasok ko si Nena, mabilisan ang aming pagtatalik at baka kami mahuli ni Misis. At tila ba alam na alam na ni Nena na kapag madaling araw ay papasukin ko siya dahil hindi na niya inila-lock ang pinto ng kuwarto. 

“Tinupad ko naman ang pangako kay Nena na bibigyan siya ng pera. Sobra-sobra ang ibinibigay ko sa kanyang pera. Paraan din iyon para hindi siya magsawa sa aming relasyon.

“Minsan ay tinanong ko siya kung okey lang ba siya. Sagot niya ay natatakot    daw siya at baka mahuli kami ni Misis. Sabi ko ay hindi kami mahuhuli. Basta huwag siyang matakot at ako ang bahala. Biniro ko pa na kapag nahuli kami ay siya na ang pakikisamahan ko. Kami na ang magiging mag-asawa. Napangiti. Malaki ang pagkakangiti niya.

“Sabi ko pa, maligaya ako sa kanya dahil super husay niya. Ang misis ko, wala na samantalang siya ay makatas na makatas pa. Nagtawa na si Nena. Baka raw binobola ko lang siya. Sabi ko hindi. Iiwanan ko ang asawa ko para siya ang pakisamahan. Sa sinabi kong iyon ay lalo pang kumabit sa akin si Nena. Lalo pang naging madalas ang aming pagtatalik at wala namang nahahalata si Misis.

“Pero nagkamali ako ng  gabing iyon nang pasukin si Nena sa kuwarto niya. Wala akong kamalay-malay na nagising pala ang aking misis at nagtaka ito nang hindi agad ako nagbalik sa higaan.

“Bumangon ito at sinundan ako. Tiningnan ako sa comfort room. Nang makitang wala ako roon ay naghinala na ito.

“Lumapit ito sa silid ni Nena na ilang hakbang lamang ang layo mula sa CR. Nakiramdam. May narinig na kakaibang ingay sa kuwarto ni Nena. Ungol at daing ang narinig.

“Nang makatiyak, ki­nuha ang duplikadong susi ng kuwarto ni Nena. Sinusian. At huling-huli kami ni Nena. Abalang-abala ako sa pag-aararo sa bukid na basa.

“Sabi ni Misis sa mataas at tila maiiyak na boses “Mga walanghiya! Mga walanghiya!”

“Bigla kong naalis ang talim ng araro sa bukid na basa at dali-daling dinampot ang aking pad-yama. Si Nena naman ay hindi rin malaman ang gagawin.”

(Itutuloy)