^

True Confessions

Ako ay makasalanan (104)

- Ronnie M. Halos -

HINDI ako iniwan nina Aling Annie at nang ka­patid niyang may-ari ng bahay na tinitirahan ko. Inilabas ako pagkaraan ng isang linggo. Nasaid na ang   pera ko na galing kay Mr. Dy. Para bang nag-ipon ako para may mai­pang-ospital. Doon lang napunta ang “pinag­puta­han” ko.

“Sige magpahinga ka lang at huwag mag-alala   sa upa,” sabi ng may-ari ng bahay. “Pero ang payo ko, sana ay umuwi ka na sa probinsiya. Iyon ang pina­kamabuti…”

Maski si Aling Annie    ay ganoon din ang payo sa akin. Wala raw ibang ma­katutulong sa akin kundi ang sarili kong mga ma­gulang.

“Siguro ay hinihintay ka nila lalo pa ang mga ma­gulang mo,” Sabi ni Aling Annie. “Lahat naman ay nagkakamali.”

Ipinagtapat ko na sa magkapatid ang mga nang­yari sa akin. Sila ay hindi makapaniwala sa mga gi­nawa ko. Iginagapang sa pag-aaral pero iba ang inatupag.

“Kawawa naman ang mga magulang mo,Tess. Sana ay pakinggan mo kami. Kung gusto mo, sa­samahan ka namin pauwi   sa inyo para magbigay ng suporta,” sabi ni Aling Annie.

“Pakinggan mo kami Tess,” sabing nakikiusap    ng may-ari ng bahay.

Litung-lito ako. Ang takot at kahihiyan ay hindi ma­wala. Ano pa ang ihaharap ko sa mga magulang ko? Baka habang naglalakad ako patungo sa amin ay pi­nag-uusapan na ako. Baka pinagtitsismisan na ako. Baka kung anu-ano ang si­nasabi sa akin.

“Sige magpagaling ka   na lang nang ayos at saka tayo mag-usap nang ma­sinsinan ha, Tess,” sabi ni Aling Annie. “Basta narito kami ni Delia na handang tumulong sa’yo.”

Napaiyak na lamang ako. Hindi ko alam ang ga­gawin sa mga sandaling iyon. Nagtatalo ang isip ko kung uuwi na sa probinsiya o magpatuloy na la­mang     sa pakikipagsapalaran sa Maynila.

Halos isang buwan din akong inaalagaan ng mag­ka­patid na Annie at Delia. Sa ginawa nilang iyon sa akin napag-isip-isip kong dapat na nga akong umu-wi sa amin at tanggapin ang anumang sasabihin ng aking mga magulang    at kapatid.

Isang araw ay nag-ayos na ako ng sarili. Inihanda ko na ang aking loob sa pagharap sa aking mga magulang. Sinabi ko sa mag­kapatid ang aking balak at tuwang-tuwa ang dalawa.

“Sasamahan ka pa na­min?” tanong ni Aling Annie.

“Huwag na po. Kaya ko na.”  (Itutuloy)

vuukle comment

AKO

ALING ANNIE

ANNIE

DELIA

SHY

TESS

  • Latest
  • Trending
Latest
Are you sure you want to log out?
X
Login

Philstar.com is one of the most vibrant, opinionated, discerning communities of readers on cyberspace. With your meaningful insights, help shape the stories that can shape the country. Sign up now!

Get Updated:

Signup for the News Round now

FORGOT PASSWORD?
SIGN IN
or sign in with