HINDI ako makapa niwala sa bilis ng mga pangyayari. Kung gaano kabilis ang pagkaka-roon namin ng relasyon ni Ate Lina, ganoon din pala kabilis iyon mawawala. Nagdaan lang. Parang panaginip lang.
Makaraang makara ting sa Sydney, okey pa ang palitan namin ng text messages at e-mails ni Ate Lina. Pero nang tumagal, unti-unti ring nawalan ng sigla. Hindi ako ang nagkulang kundi siya. At palagay ko, sinadya niya ang ganoon para mawakasan na ang lahat. Sa dakong huli, sinabi niyang isang malaking kamalian ang nangyari sa amin. Hindi dapat nangyari ang ganoon. Nagsisisi siya.
“Pagkasabik lang sa “laman” ang nadama ko, Benhur. Ganun lang. Wa lang pag-ibig. Walang damdamin. Patawarin mo sana ako. Matagal kong inisip pero ganoon talaga. Saglit akong nawala sa katinuan at naghanap nang masasandalan. Ikaw ang una kong nakita. Nagre rebelde rin siguro ako dahil sa mga nangyaring kabiguan… pero hindi pala dapat ganoon ang ginawa ko. Ikaw, alam ko ganun din ang damdamin mo. Naghangad ka rin sa katawan ko. Kahit hindi mo sabihin, noon pa nakikita ko na sa kilos mo na gusto mo ang “kapirasong laman”. Alam ko, ang pag nanasa mo ay hanggang doon lang at wala ring pag-ibig. Paghahangad din. Gusto mo lang su bukan…
Mabuti ngang narito na ako sa Sydney at magkalayo tayo, huwag ka nang magbalak na sun dan ako. Para sa atin na rin, Benhur. Pakiusap ko lang huwag mo na akong sundan. Mas malaki pa ang pag-asa mo na makahanap nang mas maganda, kaedad mo at mas matalino.
Tama na ang minsan nating pagtikim sa laman…”
Nakahinga ako nang maluwag sa sinabi ni Ate Lina. Mabuti nga at siya na ang nag-open niyon. Tama siya, pagkagusto lang sa “laman” ang na naig sa akin. Nagsimula sa paninilip sa kanya. Matinding pagnanasa. Hanggang doon lang. Walang pag-ibig.
Kung alam lang ni Ate Lina na meron na akong ibang minamahal. Kasing-edad ko rin, maganda, matalino, mabait at mapagbiro. Walang iba kundi si Niña. Nakilala ko kailan lang. Purong pag-ibig ang nadama ko kay Niña. Kapag nag-e-mail ako kay Ate Lina, wala akong ibang sasabihin sa kanya kundi “Salamat — sa laman.”
(Bukas abangan ang isa na namang kapana-panabik na nobela ni RONNIE M. HALOS. Huwag kaliligtaan.)