Laman (35)
Napahiya raw yata si Cynth sa pambabara ni Ate Lina kaya mabilis na umalis. Hindi siguro akalain na may usapan na sila ni Joshua.
Nakaabang na pala si Joshua sa may pinto at maaaring nakita nito ang pag-uusap ni Ate Lina at Cynth.
Napansin daw ni Ate Lina na maputla si Joshua at halatang may sakit. Parang biglang nahulog ang katawan nito.
“Ano bang nararamdaman mo, Josh?” Nag-aalala ang tanong ni Ate Lina.
“Lagnat lang.”
“Bakit parang hinang-hina ka? Tingin ko sa’yo, bagsak na agad ang katawan mo.”
“Wala ito. Halika na sa loob.”
Pumasok si Ate Lina. Wala siyang nakitang mga tao sa salas. Himala. Si Cynth nga lang ang nakita niya kanina.
“Parang wala ka yatang kasama, Josh? ”
“Nanibago ka ‘no. Dati ang ingay-ingay. Yung iba ay natutulog pa. Yung iba ay umuwi yata sa probinsiya. Yung iba pa e nagsisimba siguro.”
“Si Cynth lang ang nakita ko. Nakasalubong ko siya kanina.”
“Nakita ko nga.”
“Ipinagkaila ka pa niya sa akin. Sabi umalis ka raw. Sabi ko naman nagkausap na tayo at hinihin-tay mo ako.”
“Anong reaksiyon sa sinabi mo?”
“Napahiya yata. Tumalikod at umalis na. Halata ko, ang bigat ng dugo sa akin ng babaing ‘yun, Josh.”
Napailing-iling si Joshua.
“Huwag mo na lang pansinin. Baka me regla lang kaya masungit.”
“E ba’t ako kapag may regla hindi naman masungit.”
Tinapik siya sa braso ni Joshua.
“Halika na nga rito sa kuwarto ko. Gusto kong mahiga at magpahinga.”
Pumasok kami sa kuwarto. Hindi na ako nangimi. Ngayong me sakit si Joshua at kailangan ng tulong ko, hindi na ako nag-aalala sa mga sasabihin ng mga pinsan niya— kahit pa ang masungit na si Cynth.
Maganda ang kuwarto ni Joshua. Maluwang. Naikumpara ko ang aking tirahan na anim kami sa isang kuwarto. Masikip na masikip sapagkat talagang bed lang ang laman. Mas malaki ang kuwarto ni Joshua na kumpleto sa gamit — TV, ref, aircon, laptop at iba pa.
“Uminom ka na ba ng gamot, Josh?”
“Paracetamol. Mawawala na rin siguro ito. Nandito ka na eh.”
“Anong kakainin mo?”
“Bahala na mamaya. Magpadeliber na lang tayo.”
“Ipagluluto kita. Yung me sabaw para mainitan ang sikmura mo. Kapag me sakit dapat mainit ang hinihigop.”
“Kakahiya naman sa’yo at ipagluluto pa ako.”
“Huwag ka nang mahiya at hindi bagay sa’yo.”
“Sige na nga. Meron pang karneng baka sa ref na puwedeng ilaga. Meron kaming kitchen sa pagla-bas ng kuwarto, nasa kaliwa. Di na kita sasamahan at nanlalambot ako.”
“Ako na lang. Magpahinga ka na lang.”
Kinuha ko sa ref. Inilabas ko sa kuwarto at dinala sa kitchen. Pinatuluan ko sa gripo para maalis ang pagka-frozen. Nang puwede na, ginayat ko nang singlaki ng kaha ng posporo at saka pinakuluan.
Habang ginagawa ko iyon, dumating si Cynth. Takang-taka sa ginaga- wa ko.
“Aba nakakuha ng maid si Joshua. Ano ba ‘yan totohanan na o laro-laro lang.”
Nag-iinit na raw ang mukha ni Ate Lina at gus-to na niyang sapakin si Cynth. Punumpuno na siya sa babaing ito na hindi niya alam kung bakit ganito na lamang ang pagkainis sa kanya.
(Itutuloy)
- Latest
- Trending
