Karugtong ng init (22)
NATAPOS kami sa banyo ni Rica baby. Na kangiti siya nang lumabas kami. Halatang nasiyahan sa ginawa ko. At ako naman ay proud na proud. Ang inaakala niyang suplado at tahimik ay mabangis pala.
“Nagutom ako, Ross. Order na tayo nang makakain. Di ba sabi ni Cherry, tumawag lang tayo?”
“Oo. Sige tumawag ka na at nagugutom na rin ako. Masyadong mabigat kasi yung ginawa natin.”
Kinurot ako ni Rica.
“Gusto mo inihaw na isda at saka pusit?”
“Oo. Kahit ano.”
Nag-order si Rica. Dumako ako sa bintana at tinanaw ang asul na dagat. Matindi ang init ng araw. Saka naalala ko si Michelle. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Siguro nasa trabaho pa niya sa hotel.
“Huli ka!”
Napapitlag ako sa biglang paglapit at paghampas sa likod ko ni Rica.
“Anong iniisip mo ha?”
“Wala.”
“Yung girlfriend mo ano?”
“Hindi.”
“E sino?”
“Wala. Basta.”
Niyakap ako ni Rica.
“Kaya mong hanggang Miyerkules dito, Ross?”
“Ano? Paanong trabaho natin?”
“E di sabihin natin me sakit tayo? Sayang naman ang offer ni Cherry dito sa resort. Hanggang Miyerkules tayo ha, Ross?”
Hindi ako sumagot.
“Akong bahala sa boss natin. Malakas ako roon e.”
Narinig namin ang ka tok sa pinto.
“Pagkain natin ‘yan,” sabi ni Rica at mabilis na tinungo ang pinto. Ako ay nanatiling nakatanaw sa dagat. Ano na kaya ang itsura ni Michelle ngayon? Baka pumayat na dahil sa dami ng trabaho? Noon sabi niya para malaki ang kitain ay mag-oobertaym siya. Para raw madaling makapag-ipon nang ipangpapaopera.
“Ano ba, Ross? Halika na. Sino bang iniisip mo?” nakadamba na na man sa akin si Rica.
“Wala.”
“Halika na at gutom na ako.”
Kumain kami. Pawang seafoods ang nakahain. Hipon, bangus, pusit, ginayat na mangga na may bagoong, mabangong kanin, himagas na buko.
“Tingnan mong pagkain natin, libre lahat kaya hanggang Miyerkules na tayo para sulit ha, Ross,”
“Hindi puwede Rica. Walang kasama ang sister ko.”
“Ay ano ba ’yan? Para namang bata yun.”
“Kawawa naman ang sister ko.”
“Sige na nga.”
“Bukas ng hapon alis na tayo.”
“Hay naku. Hindi pa nakakapagsimula e paalis na. Well, sige. Ikaw na ang masusunod.”
“Puwede naman tayong bumalik dito di ba?”
“Okey. Wala na akong sinabi.”
Ayos na. Hinarap namin ang pagkain. Masa rap. Paborito ko at paborito ni Rica.
Kinahapunan, naligo kami sa dagat. Nakababad kami hanggang sa gumabi. Pagkatapos sa dagat ay nagyayang mag karaoke si Rica. Maganda ang boses. Talo ako sa kantahan.
Nang mapagod nagyaya na sa aming cot-tage. Kung magaling siya magkaraoke mahusay naman akong sumisid ng perlas. Walang tanggi dahil gus- to rin.
Kinabukasan ng umaga, ligo uli. At kinahapunan, umalis na kami ng resort.
Parang hindi ako mapakali habang nasa bus. Si Rica ay natutulog. Bakit kaya? Baka me nangyari sa kapatid kong si Abby? O baka naman si Michelle?
Hindi na nagpaha-tid si Rica sa tinutuluyang apartment kaya deretso ako sa aming bahay.
Nakasimangot si Abby sa akin nang bumungad ako sa pinto.
“Tumawag si Michelle. Hinahanap ka,” sabi nito.
Kinabahan ako.
“Anong sinabi mo?”
“E di pinagtakpan kita. Nakokonsensiya tuloy ako, Kuya. Lumayo ka na nga sa babaing kasama mo.”
(Itutuloy)
- Latest
- Trending
