Ninong (ika-54 na labas)

ANO ba itong naiisip kong masama laban kay Jigo. Sira na nga yata ang ulo ko dahil sa matinding pagka­humaling kay Diana. Naisip ko, ano kaya at patayin ko si Jigo para masarili ko nang tuluyan si Diana. Madali kong maisasagawa iyon dahil nagsosolo lang siya sa kuwarto. Ma­dali kong maisasa­gawa ang plano. Ma­dali ko siyang mata­takpan ng unan sa mukha at siyempre ang lalabas sa aw­top­siya ay bina­ngu­ngot, ha-ha-ha!

Ganoon kasama ang aking naisip maka­raang sabihin ni Jigo na gusto na niyang magbago at gusto na ring humiwalay ng kuwarto. At ang ma­tindi nga ay ang plano na niyang pag-uwi. Baka tatapusin na lamang ang kontrata. Iyon ang ayaw kong mangyari. Hindi siya makakauwi ng buhay!

“Sige Ninong, doon na ako sa bago kong kuwarto.”

Nagulat ako sa pag­papaalam ni Jigo. Bitbit nito ang maleta ng damit.

“Talagang hindi ka na mapipigil?” sabi ko.

“Hindi na Ninong.”

“Baka magbago pa ang isip mo e maaari pa.”

Nagtawa lamang si Jigo.

“Bakit ka nagtawa?” tanong ko.

“Kasi’y parang lu­malabas na pinipigilan mo ako kahit na gusto ko nang magbago. Gusto mo yata ­na ako sa putik…”

Supalpal ako. Wa­langhiyang ito at ako ngayon ang lumalabas na masama. Pero hindi na ako nagsalita pa. Ayaw kong magkaroon kami nang mainitang pag-uusap. Dito sa Saudi ay mahirap ang may makaaway. De­likado.

“Sige Ninong…”

Tumango lamang ako. Lumabas na siya at ganap na akong napag-isa. Baka bukas o sa maka­lawa ay may­roon na akong ba­gong ka­sama sa kuwartong ito.

Nahiga na ako para matulog pero ayaw akong antukin. Nakadilat ang mga mata ko at ang naki­kita ko sa kisame ay si Diana. Nanunukso ang ngiti.

(Itutuloy)