Ate Flora (76)

KINABUKASAN, ipina-LBC ni Ate Flora kay Tito Noel ang Xerox copy ng sulat ng kala­guyo ni Raquel. Ma-buti na lang at naka­pag­tabi pa ako ng kopya. Malinaw na malinaw ang ebiden­siya ng kataksilan.

Ini-imagine ko kung paano inaabangan ni Raquel ang padala naming sulat. Baka hindi na umaalis ng gate para lamang siya ang makatanggap ng sulat. Siguro’y hindi malaman ng malan­ding babae kung pa­ano ang gagawin at nang hindi mabuking ni Tito Noel ang pan­lalalaki niya.

Pinayuhan naman kami ni Mang Leon na mag-ingat sa ganti ni Raquel.

“Lalo na ikaw, Flora. Mag-ingat ka habang nasa trabaho at mala­kas ang kutob kong ga­gantihan ka ng Raquel na iyon.”

“Mag-iingat po ako, Mang Leon.”

“Kapag mayroon  kang napansing kaka­ibang kilos ng tao sa paligid mo, ireport mo agad para may tutulong sa’yo. Ikaw din  Ara. Ka­pag narito ka sa bahay, maging mapag­masid ka.”

“Opo.”

“Sabagay, nandito naman lagi ako sa ba­hay at nasusu­bay­ba-yan kita kaya wala ka dapat ikatakot.”

“Salamat po, Mang Leon.”

Isang linggo ang na­karaan, hindi namin inaasahan ni Ate Flora ang pagdating ni Tito Noel. Kakaibang Tito Noel ang kaharap na­min. Payat, tila nanghi­hina at para bang pu­num­puno ng problema.

Noong una ay nag-urung-sulong kami ni Ate Flora kung patutulu­yin si Tito Noel. Kasi’y baka maging katulad  na naman noon ang mangyari na pinagmu­mura kami.

“Patawarin n’yo akong magkapatid. Alam ko  na ang lahat. Malaki pala ang kasalanan ko sa inyo.”

Parang nabunutan kami nang malaking tinik sa dibdib.

“Ang asawa ko pala ang hayop at hindi kayo. Nalaman ko rin na gra­­be pala ang pang-aa­ping dinanas n’yo. Si­nabi mismo sa akin ng putang-inang asa­ wa ko. Buking na siya kaya walang na­ga­wa kundi ang uma­min….”

Nagimbal kami sa sinabi ni Tito Noel na hiniwalayan na niya ang asawa. Natukla­san daw niya na ang mala­king perang kini­ta niya sa barko ay ubos na ubos — napunta pala sa lalaki nito. Mahirap pa pala siya sa daga… (Itutuloy)