Ate Flora (1)

“HAYOP ka! Mambo­boso! Mamatay ka  na sana!”

Boses iyon ng Ate ko. Malakas. Halos marinig na ng kapit­bahay. At alam ko kung sino ang minu­mura niya – si Tiyo Mando, ka-live-in ni Mama.

Saka nakita ko si Ate na lumabas sa banyo, nakatapi ng tuwalya at basang-basa ang buhok na tumutulo pa sa sahig.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga at lumapit kay Ate na noon ay nanginginig pa sa galit.

“Bakit Ate?” ta­nong ko.

“Yang walanghi-yang asawa ni Mama, binobosohan na naman ako.”

“Paano mo nakita?”

“Sumampa sa ba­kod at sinilip ako sa butas ng yero. Hayop talaga! Bukod sa ta­mad, bosero pa.”

“Isumbong mo na kay Mama, Ate.”

Napasimangot si Ate. Pinahid ng palad ang luhang tumulo sa pisngi.

“Parang hindi mo alam ang ugali ni Ma-ma. Tiyak ang walang­hiyang lalaking ‘yun ang kakampihan….
Hindi ako nakapag­salita.

“Mula nang tumira rito ang hayop na ‘yun, nagulo na ang buhay natin. Di ba tahimik naman tayo dito di ba?”

Napatango ako. Ta­ma si Ate. Mula nang tumira rito si Tiyo Man­do marami nang pag­babagong nang­yari.    At si Ate ang laging pi­nu­puntirya niya. Pa­ano kung dumating ang araw na hindi lamang pamboboso ang gawin kay Ate. Paano kung pasukin sa banyo ha­bang naliligo?

“Kung buhay sana si Papa ano, Ate…”

Napatango la­mang si Ate. Nakita ko pro­blemado siya. At mas lalong nagi­ging mabi­gat ang problema sa­pagkat ang aming ina ay hindi namin ka­kampi.

(Itutuloy)