Ellang (146)

(Kasaysayan ni M.R.A. ng Riyadh, KSA)

“HOY halina kayo at luto na ang meryen­dang pinaltok!”

Nagulat kami ni Dolfo nang marinig ang tawag ni Nanay Encar mula sa kusina.

Dahan-dahan kong inalis ang naka­ hilig  na ulo ni Angela sa aking balikat at ibi­naba sa sopa. Ina­yos ko ang pagkaka­higa niya sa sopa. Sarap na sarap sa pagtulog ang anak ni Dolfo.

“Napagod siya sa biyahe, Dolfo. Kawawa naman.”

“Habang patungo kami rito, walang tigil  sa pagtatanong sa akin kung mabait ka raw. Sagot ko ay walang kasing-bait.”

“Binobola mo lang yata ako, Dolfo.”

“Hindi. Ba’t naman kita bobolahin.”

“Siya nga pala, pa­ano ang trabaho mo sa Riyadh e AWOL ka na raw sabi ng tumawag sa akin si Sister Cynth.”

“Wala akong paki kung i-AWOL nila ako. Basta masaya ako nga­yon at kapiling kita. Hin­di na tayo maghihiwa­lay.”

“E di sayang naman ang separation pay mo. Ang tagal mo na sa kompanya di ba?”

“Mas mahalaga ka kaysa pera, Ellang.”

Natuwa ako sa sina­bi ni Dolfo. Talagang siya na nga ang lalaking ma­kakasama ko habam­buhay.

Muli naming narinig ang tawag ni Nanay Encar mula sa kusina.

“Ellang, Dolfo, hali­na kayo at lalamig ang pinaltok. Masarap iri kapag mainit.”

“Nandiyan na po Nanay Encar.”

Nagising naman si Angela. Niyakap ko nang akmang babangon.

“Gusto mo talaga  akong maging mommy, Angela?”

“Opo.”

Hinalikan ko si Angela. Naibulong ko na ituturing ko siyang tunay na anak.

Madaling-araw ay nakaramdam ako ng hilab ng tiyan. Si Dolfo na katabi ko sa higa­an ang aking tinapik.

“Dolfo manganga­nak na yata ako! Ang sakit ng tiyan ko!”

(Itutuloy)