Warat na sapatos ni Cinderella(46)

(Kasaysayan ni Cindy ng Pasay City)

KAILANGAN kong makipaglaro para makaligtas sa "paniningil" ni Kuya Mario. Hindi naman ako babaing pakawala gaya ng akala niya. Nagka-taon lamang na kailangan ko ng pera para sa aking asawa at anak. At kung hindi naman siya nag-alok ng pera, hindi ko naman gagawin ang ganito na sumasakay sa kanyang "kahiligan".

"Ibaba mo na nga ang pants mo para mabistahan ko ang coca cola body," sabing tila humihingal na baboy si Kuya Mario.

"Huwag na Kuya. Ga-nito na lang."

"Sige. Sige pero unti-untiin mo ngang ibaba ang bikini mo. Kaunti lang."

Ito na ang kinatataku- tan ko. Kapag nakita na niya ang madilim na gubat na natatakpan ng panty ay baka matuloy na ang "paniningil" niya. Baka hindi ko na mapigilan ang kanyang pagkagutom at sibasibin na ako. Pero gagawin ko pa rin ang huling baraha.

"Kaunti lang."

Kaunti nga ang ipinakita ko. Pisngi lang.

"Gara ah," sabing humihingal.

Ipinakita ko ang kabi-lang pisngi.

"Okey. Talikod ka nga Cindy."

Anong trippings na naman ng hayop na ‘to at patatalikurin pa ako. Pero wala akong magawa kundi makipaglaro sa kanya.

Tumalikod ako at bahagyang binatak pababa ang bikini.

"Kaunti pa Cindy."

Sinunod ko.

"Hayop ka talaga, Cindy!"

Iyon na ang ikinatata- kot ko. Naidukot ni Kuya Mario ang kanang kamay sa dakong puwitan ko at nadama ang kinaroroonan ng maitim na gubat. Nilikot ang bahaging iyon.

"Kuya Mario!" sabi ko.

"Kahit ganito lang okey na sa akin, Cindy."

Napapikit ako. Natatakot ako sa mga susunod pa.

(Itutuloy)