Darang sa Baga (27)

(Kasaysayan ni Nena ng Mandaluyong City)

ITINODO ni Fil ang shower. Ako ang nasapol kaya napaigtad ako. Narinig ko ang malakas na tawa ni Fil. Parang bata na tuwang-tuwa na ang kalaro ay nabasa. Sa totoo lamang para kaming mga batang hubad na naliligo sa ulan. Iyon nga lamang, mas bata ako kay Fil. Parang anak na lamang niya ako o apo. Si Fil ay mga 60-anyos na marahil at ako ay 22 lang. Pero sa pagkakataong iyon sa tingin ko kay Fil ay hindi siya 60. Parang kasing edad ko rin siya lalo pa nang makita ko ang "hayop" na umigkas kanina. Sinulyapan ko muli ang "hayop". Malaki subalit nakayupyop.

Ibinaling ko ang tingin kay Fil. Nakatingin sa akin na parang hinihintay na ako ang gumawa ng unang hakbang. Okey sa akin. Pagbigyan ang matanda. Kawawa naman na matagal nang nangulila dahil sa pagkamatay ng asawa.

Niyakap ko si Fil. Totoo na ito. Nadarama ko na ang katawan niya. Maya-maya ay aangkinin na niya ako. Hinalikan niya ako sa labi. Gumanti ako. Habang ginagawa iyon ay naging malikot na ang kamay. Hinawakan ang isang malaking papaya. Dinama ang kayamanan. Inilipat sa kabila. Balik uli sa kabila. Hindi malaman ang uunahing pitasin. Nang matapos doon ay nagsimulang bumaba patungo sa langit. Dahan-dahan. Maingat na nakita ang hinahanap.

"Fil…"

"Easy lang…"

Nasumpungan ang hinahanap sa gitna ng kadawagan. Tumigil doon. Nilaro.

"Fil…Fil…"

"Sandali lang…"

Wala namang akong sinasabi. Gusto ko nga’y magta- gal.

Nawawala ako sa katinuan dahil sa ginagawa niya.

Hanggang sa tuunan ni Fil ang ulo ko. Pinaluhod ako. Dahan-dahan. Hanggang sa masumpungan ko ang "hayop". Ganoon pala sa malapitan. Cute. Ngayon ko lang napagmasdan. Hayop talaga.

"Nena.." sabi ni Fil.

"Easy ka lang Fil…"

(Itutuloy)