Tinawagan ko sa telepono si Jun at ikinuwento ang mga nangyari. Noong una’y hindi rin maniwala subalit sa dakong huli’y nakumbinsi ko rin. Wala siyang naipayo sa akin kundi ang magdasal. Baka raw nagkukulang na ako ng pananampalataya sa Diyos kaya nangyayari iyon. Ang pananampalataya sa Diyos, sabi pa ni Jun ang tanging panlaban sa mga masasamang espiritu. Lagi raw kaming mag-ingat, paalala pala ni Jun.
Ikatlong linggo ng November, patuloy ang ginagawang paglalaro sa amin ng mga hindi nakikitang "nilikha". Pagkatapos mawala ang bag at uniporme ni Gina, ang kanyang sapatos naman ang misteryosong nawala. Halos ganoon din ang pangyayari. Ang sapatos ay nakahanda nang suutin ni Gina at iniwan sa malapit sa may pintuan ng kuwarto. Nang isusuot niya ay biglang nawala at hindi na makikita. Pagkaraan ng ilang araw ay saka lamang namin iyon makikita. Kung minsan ang kabiyak lamang ng sapatos ang mawawala. Minsan, nawala ang kabiyak at dahil hindi nga makita, sinabi ko kay Gina na ang lumang sapatos na lamang muna ang isuot niya.
Nang isuot naman ang lumang sapatos, ay kakatwa na naman ang nangyari. Napatid ang garter sa loob ng sapatos. Nakapagtataka sapagkat alam kong matibay pa ang garter ng sapatos. Sabay pang napatid ang garter ng dalawang sapatos. Pinagdugtong ko sa pamamagitan ng pagtatahi ang garter subalit nang isuot uli ni Gina ay napatid na naman.
May pagkakataong ang mga medyas naman ni Gina ang nawawala. Halos lahat ng kanyang mga gamit na may kaugnayan sa pagpasok sa school ang napapansin naming nawawala.
Huling linggo ng November, ibang pangyayari na naman ang naganap. Nagising na lamang kami na nakatali o nakagapos ang mga kamay ni Gina. Panyo ang ginamit na pantali. (Itutuloy)