Mayang (185)
“LOLO Nado di ba nabanggit mo sa akin na marami kayong pag-aaring lupa noon sa Socorro?’’ tanong ni Mayang.
“Oo, Mayang. Nakakalungkot lang na naibenta pakonti-konti hanggang sa tuluyan na kaming mawalan ng lupa. Pero nangyari iyon nito na lang mamatay si Encar dahil sa nagastos sa pagpapagamot sa kanya. Yung namana kong lupa ay pinagbili ko—sabi ko—kahit walang matira sa akin ay okey lamang basta’t maipagpagamot ko sa aking asawa.’’
“Pero nauwi rin po sa wala ang lahat, Lolo?’’ tanong ni Mayang.
“Oo. Namatay din ang aking asawang si Encar.”
“Dahil din po sa pangyayaring iyon kaya ikaw ang naging caretaker ng aming lupa, Lolo?’’
“Oo Mayang. Napakabait kasi ng itay at inay mo. Nakiusap ako sa kanila na ako na ang magtatanim sa bukid n’yo at hindi nila ako binigo. Napakabuti ng mga magulang mo, Mayang.’’
“Kaya po pala sa lumang bahay ka nina Mayang nakatira noon Lolo?’’ tanong ni Jeff.
“Oo. Dun mo ako unang nakita di ba Jeff?”
“Opo Lolo. Pinagsilbihan mo ako kahit nun lang tayo nagkakilala.”
“Kasi’y nabasa ko sa mukha mo na mabuti kang tao.”
“Salamat po.’’
“Teka, itutuloy ko ang kuwento namin ni Encar. Marami pang masasayang kuwento.”
“Sige po Lolo.”
“Napakasaya ng aming buhay sa bukid. Para kaming mga bata na naghahabulan sa parang. Sabi ko noon, sana hindi na matapos ang masasayang araw…” (Itutuloy)
- Latest
