Kinabukasan, hindi pa rin pumasok si Vivian. Nilapitan ni Brent ang secretary nito na si Mara.
“Wala pa rin si Vivian, Mara. May papipirmahan sana ako.’’
“Naka-leave nga siya, Pogi. Di ba sinabi ko sa’yo kahapon.’’
“Hanggang kailan ba siya naka-leave?’’
“Hindi sinabi.’’
“Paano ang papipirmahan ko? Kailangan kong i-submit dahil inventory report yun.’’
“Pagpasok na niya.’’
“E kailan nga?’’
“Hindi ko nga alam. Gusto mo ako na lang ang pipirma.’’
“Puro ka biro, Mara.’’
“Kasi seryosong-seryoso ka. Para namang napakaimportante niyang report mo.’’
“Baka kasi hingin sa akin ng manager e ako ang masabon.’’
“E di sabihin mo, naka-leave ang pipirma.’’
“Bakit ba nag-leave nang matagal si Vivian?’’
“Malay ko—baka nagliliwaliw.’’
“Saan nagliliwaliw?’’
“Joke lang,’’sabing nakangiti ni Mara.
“Bakit ka nakangiti?’’
“Masama bang ngumiti?’’
“Hindi naman. Kaya lang may kahulugan ang ngiti mo.’’
“Wala.’’
“Makaalis na nga,’’ sabi ni Brent.
Nang humakbang siya palayo, tinawag siya ni Mara.
“Brent!’’
“Bakit?’’
(Itutuloy)