Dioscora (256)

“ANONG sasabihin mo kay Simon Pedro, JC?’’ tanong ni Mam Dioscora. Buma­ngon ito mula sa pagkakahiga. Nagbibihis si JC.

“Sasabihin kong sinu­nod ko ang iniutos niya at tagumpay ang lahat—napaibig na kita.’’

“Natatakot ako JC.’’
“Bakit?’’

“Paano kung malaman niya na hindi naman talaga nangyari ang pinag-utos niya dahil… mahal mo rin ako.’’

“Huwag mo nang prob­lemahin ‘yun. Ako na ang bahala roon. Imposible namang mahulaan o mabasa ni SP ang nilalaman ng isip ko.’’

“Matalino si Simon Pe­dro­, JC. Hindi­ siya basta-basta mapaglala­langan.’’

“Don’t worry. Akong bahala.’’

“Baka malaman niya at may gawin sa’yo. Ayokong may mangyari sa’yo.’’

“Walang mangyayari sa akin.’’

“Mag-ingat ka.’’

Tu­ma­ngo si JC.

“Hihintayin kita rito.’’
Tumango uli si JC.

Hinalikan siya ni Mam bago umalis.

TUWANG-TUWA si Simon Pedro nang du­ma­ting sa mansion niya si JC.

“Welcome back, Jose Crisanto. Kumusta ka iho?’’

“Mabuti, Tatay SP.’’

“Mukhang ma­saya ka Jose Crisanto.’’

“Opo.’’

“Bakit?’’

“Nagawa ko na ang iniuutos mo.’’

“Talaga?’’

“Opo.’’

“Napaibig mo na si Dioscora?’’

“Opo.’’’

“Magaling!”

Itutuloy