“ANONG ginagawa mo rito, Jose?’’ Tanong ni Marie na nakatawa.
‘‘Ikaw anong ginagawa mo rito?’’ Tanong din ni Jose na nagtatawa.
“Ang liit ng Pilipinas ano?’’
‘‘Oo nga.”
“Ano ngang ginagawa mo rito?’’
“Meron akong pinuntahang dating kaopisina diyan sa Laong Laan at dito ako napadaan sa Dapitan. Kayo ba’t narito?’’
Saka lamang naalala ni Marie na ipakilala si Jam kay Jose.
“A siyanga pala Jose, si Jam BFF ko.’’
‘‘Hi Jam. Magkaibigan nga kayo – pareho kayo damagan.’’
“Anong damagan?’’ tanong ni Marie.
“Maganda.’’
Nagtawanan si Marie at Jam.
‘‘Nagsasabi ng totoo si Jose, Marie,’’ sabi ni Jam. ‘‘Salamat Jose sa pagsasabi mo ng totoo. Pero mas damagan si Marie kaysa akin.’’
‘‘Maganda ako ng isang paligo lang, ha-ha-ha!’’
‘‘Ba’t kayo narito mga Miss Damagan?’’
“Nagyayang kumain si Jam dito sa restaurant na ito. Pauwi na kami.’’
‘‘E di hindi ko na kayo puwedeng yayaing kumain?’’
“Hindi na. Full na. Sa ibang araw na lang Jose.’’
‘‘Oo nga Jose. Magpapagutom kami para makalaban nang husto.’’
“Oo bah, sige. Sabihan n’yo lang ako ng advance.’’
‘‘Ikaw pauwi ka na rin?’’
“Hindi. Pabalik ako ng office.’’
“Kami uuwi na.’’
“Okey sige. Nice to meet you Jam. Dalawa na ang kaibigan kong damagan,’’ sabi at kinamayan si Jam.
‘‘Napakabiro mo talaga, Jose. Sige babu na.’’
“Bye.’’
Nagpatuloy sa paglalakad sina Ma-rie at Jam.
“Paano mo naging friend si Jose?’’
Sinabi ni Marie. Pati ang pagiging biyudo.
‘‘Biyudo na ‘yun?’’
‘‘Oo. Isa ang anak.’’
“Pareho kayo.’’
“Pero siya isang beses pa lang nabibiyudo ako tatlo na.’’
Nag-iisip si Jam.
“Bakit ka natigilan, Jam?’’
‘‘Ha? A e wala. May naisip lang ako.’’
(Itutuloy)