“MAG-ISIP-ISIP ka nga, Jam, hindi pa naman katapusan ng mundo para isipin mong mamatay na,” sabi ni Marie sa kaibigan sa tonong may bigat at seryoso.
Nanatiling nakatingin sa kawalan si Jam. Basambasa ang mga mata sa luha.
‘‘Paano ang dalawa mong anak kapag namatay ka. Kawawa sila.’’
Napaiyak na muli si Jam.
‘‘Kapag namatay ka, ang dalawa mong anak ay ipipisan ng mister mong babaero sa kanyang kabit. Mamaltratuhin nito ang dalawa mong anak. Aapihin. At walang magagawa ang asawa mo dahil kakaya-kayanin siya ng kanyang kabit.’’
Tumigil sa pagnguyngoy si Jam. Nag-isip. Mukhang epeketibo ang sinabi ni Marie sa kaibigan.
Dinagdagan pa niya ang pananakot dito.
“Kapag namatay ka, lahat nang mga naipundar mo sa bahay na ito, ang kabit lamang ng mister mo ang makikinabang. Siya lamang ang magpapasasa sa halip na ang mga anak mo. Lahat nang mga magaganda mong gamit ay baka mapunta sa walanghiyang kabit at siyempre walang masasabi ang iyong asawa dahil ulol na ulol sa babae.’’
Tuluyan nang tumigil si Jam. Mukhang naniwala at nagkaroon nang pag-asa. Kung kanina ay pawang dilim ang nakita, mukhang nakakita ng liwanag.
‘‘Ano Jam, napag-isip-isip mo na kung ano ang mangyayari kapag namatay ka gaya ng wish mo?’’
Napatango si Jam.
‘‘Gusto mo pang mamatay ngayon?’’
Umiling.
“Kung ganun, ayusin mo ang sarili mo at mag-isip ka kung paano uusad. Kung iniwan ka na ng mister mo, e di wow! Hayaan mo na. Iniwan ka na pala e. Bumangon ka para sa mga anak mo.’’
“Masakit pa kasi ang loob ko, Marie. Sabi ko nga sa’yo mas okey pang namatay ang hayup kong asawa kaysa naman ganito na buhay nga pero nasa kandungan ng babae. Minsan, gusto kong sugurin ang babae sa office nila at sabunutan. Kakalbuhin ko.’’
“Huwag. Ikaw pa ang maaakusahang masama dahil nag-create ka ng gulo. Mas mabuti pa kung tanggapin mo nang maluwag. Abalahin mo ang sarili sa pagtatrabaho. Pumasok ka na dahil maraming ipagagawa si Bossing.’’
“Kung gantihan ko kaya ang hayop kong asawa? Magpagalaw kaya ako sa ibang lalaki? Ano kayang pakiramdam niya ?’’
(Itutuloy)