“UMALIS na? Kagabi lang siya dumating ah!” Sabi ni Kastilaloy na halatang inis.
“Kumuha lang ng damit. Nagmamadali nga nang umalis!”
“Punyeta!”
“Sira ang plano natin!”
“Anong gagawin natin, Lyka?”
“E di hihintayin uli natin ang pagbalik niya.’’
“Kailan?”
“Hindi ko alam. Nakakabuwisit!”
“Anong sabi sa’yo nang dumating kagabi?”
“Wala.’’
“Imposibleng wala. Ano yun, basta dumating at bigla ring umalis?”
“E sa yun ang nangyari?’’
“Baka nakahalata sa plano natin kaya bigla ring umalis.’’
“Hindi ko alam. Basta umalis agad nang makakuha ng damit.’’
“Hindi ka man lang hinalikan o inakbayan?”
“Hinalikan. Yun lang.’’
“Walang sinabi?”
“Kailangan daw siyang bumalik agad dahil naghihintay daw ang boss niya.’’
“O sabi mo walang sinabi?”
“Yun nga lang ang sinabi.’’
“Punyeta! Paano ngayon? Baka hindi na bumalik ‘yun.’’
“Imposible. Bakit hindi babalik e sa kanyang bahay ito?’’
“Akala ko, sisimulan na ang plano. Gusto ko nang matapos ito para masolo na kita, Lyka.’’
“Huwag kang mainip at darating din ang oras na iyon.’’
“Ano kaya at huwag lason ang gawin ko?’’
“Paano?’
“Sunugin ko kaya ang bahay na ito?”
Napamaang si Lyka.
(Itutuloy)