Yang mga digital films ang iniisip ng mga producers na magandang alternatibo sa pelikulang Pilipino. Kasi nga ang ginagamit diyan ay video, na nabubura at nagagamit ulit. Hindi kagaya ng pelikula na magastos at dahil imported nga ay napakataas na ng tax at ng presyo dahil bagsak ang ating piso.
Ikalawang dahilan, mura ang bayad sa mga artistang lumalabas sa mga digital movies, kasi sinasabi nga ng mga producer digital lang naman yan. Yan ang kapalit ng nauso noong pitu-pito. Mas matipid pa iyan, dahil sa halagang mahigit na isang milyon lang ay nabubuo na nila ang isang digital movie. Pero ang problema, lahat halos ng mga ginagawa nilang digital movie ay sex ang tema, ang mga nauna pa ay puro kabaklaan. Dahil doon, walang masyadong nakukuhang suporta mula sa publiko ang mga tinipid na produksyong pelikula.
Papaano lalaban yang mga digital producers na masyadong nagtitipid at naniningil naman sa sinehan, laban sa telebisyon na mas maganda, ginagastusan ang produksiyon, malalaki ang artista at libre pa? Palagay namin, maliban na lang kung yang mga digital producers na yan ay makikipagsabayan nang palakihan ng produksiyon sa mga tv series at saka lamang sila mapapansin. Ang magiging advantage lang nila kahit may bayad sa sinehan ay tapos ang kanilang istorya, hindi kagaya sa tv na tumatagal nang ilang buwan bago mo matapos ang kwento. Ang isa pa sigurong come on, dahil napakaliit naman ng puhunan sa mga digital movies, dapat maliit din ang admission prices sa mga sinehang naglalabas ng digital movies na iyan. Kung hindi, para namang nabobola ang mga manonood na nagbabayad ng napakamahal na admission prices eh maliit lang naman ang gastos sa mga digital films.
Kung hindi nila gagawin iyan, nakita naman ninyo, naglabas sila ng ilang digital films sa Maynila, natapos at natapos sila nang hindi napapansin.
Marami na kaming nakitang gumaling doon. Karamihan ay gumaling din sa maraming sakit sa simbahang iyon. Walang mawawala kung susubukan ninyo.