Sa pagre-review raw ng pelikula kailangan matiyak mo ang intensyon ng direktor. Siyempre ang intensyon ng producer ay kumita ang pelikula. Pero hindi mo rin talaga sigurado ang intensyon ng direktor. Tanungin mo man sila, madalas sasabihin nilang gumagawa lamang sila ng magandang pelikula, yung matino, yung may sinasabi tungkol sa human condition, yung naaayon sa standard ng artistic na pag-arte at iba pang bagay na pang-teknolohiya. May mga direktor namang kahit limitado ang kaalaman sa arte at sining ay may tinatawag namang common touch at alam nila ang kiliti at kursunada ng manonood at sinuswerte ring laging box-office ang kanilang mga pelikula. Kaya kahit minamata-mata sila ng kapwa direktor sa talikuran, pinupuri na rin kapag takilya na ang pinag-uusapan.
Sa palagay ko ang mga sinasabing top rank directors na tulad nina Lino Brocka, Ishmael Bernal, Gerry de Leon ay nakilala muna bilang mga box-office directors at saka na lang napansin ang galing nila bilang importanteng mga direktor.
At gaya ng maraming bagay dito sa mundo, ang pagsusuri ng pelikula ay hinahasa ng panahon at experience, walang code of ethics o fundamental rules of engagement kumbaga tungkol sa movie reviews. Kahit sabihin mong objective ka sa iyong pananaw at pagpuna sa mga bagay-bagay, sa bandang huli subjective ka pa rin.
Pareho pa rin ang istorya tungkol sa paghihiganti ng isang professional killer sa mga pumatay sa kanyang kapatid. Sangkot din ang napatay na kapatid sa krimen. Nadawit pa ang anak na babae nito sa isang porno trade na pinamumunuan naman ng isang mayamang businessman na may-ari ng isang porno web- site na nagbebenta ng mga porno tapes and discs.
Lubhang violent ang pelikula at ang simpleng istorya ay hinaluan ng maraming visual effects–flash forwards, flash backs na mukhang MTV ang pelikula. Mataba na at halata na rin na tumatanda na si Sylvester Stallone, ang dating Rocky at Rambo ng ating kabataan.
Perfect marriage ang pagsasama nina Harrison Ford at Michelle Pfeiffer. Matagal na silang mag-asawa. Scientist ang lalake, musician naman ang babae na nagpasyang huminto sa pagtugtog para maging housewife na lamang. May anak sila na college student at naka-dormitoryo malayo sa kanilang bahay. Pero walang problema doon dahil successful naman si Harrison at kahit na hindi na pinapraktis ni Michelle ang kanyang propesyon bilang isang cellist, masaya naman ang kanilang pagsasama.
Maganda ang kanilang tahanan na malapit sa isang lakeshore community sa isang small town sa Vermont. Pero unti-unting may mga bagay na gumagambala sa peace of mind ng babae. Parang may mga nagmumulto sa kanilang bahay. Dati tinatawanan lang niya ang mga kakaibang pangyayari hanggang dumating na sa punto na may nakikita siyang anyo ng isang babae. At sa kanyang pagiging makulit upang patunayan ang kanyang mga nakikita, madidiskubre niya ang isang lihim, isang kasalanan na walang kapatawaran na siyang magwawasak ng kanyang buhay, isang lihim na halos ikamatay ni Michelle. Napaka-suspenseful ng pelikula pero dahan-dahan lang ang paglalantad ng katotohanan na hindi mo inaasahan. Kaya very effective. Sentrong-sentro ang lahat sa mag-asawang Harrison at Michelle. At makapigil hininga talaga ang ending.