Sa loob ng 30 araw, masasaksihan natin ang isa sa pinakamahalagang bahagi ng demokrasya. Ito ay ang mapayapang paglipat ng karapatan mula sa mga opisyal na may hawak ng ganap na kapangyarihan patungo sa napili nating kahalili nila.
Ano ang implikasyon ng transition na ito? Una, patunay na ang tiwalang pinapahiram ay may hangganan at hindi panghabambuhay. Importante itong palatandaan na ang lahat ay may pagkakataon ding manungkulan kung ninanais. Kung kaya ang sinumang may hawak nito ay kwidaw. Huwag isipin na kapareho ito ng mga may security of tenure sa serbisyo sibil. Sa mga elektibong opisyal, walang service hanggang retirement. Darating ang araw na isasauli rin ang kapangyarihan.
Subalit habang may bisa pa rin ang kanilang pinanghahawakan, ang mga magsisipagtapos ay hindi dapat tumigil sa paglingkod at paggawa ng kabutihan. Pag dating ng 12:00 midnight ng Hunyo 30, maglalaho ang kanilang anyo bilang “prinsesa” at babalik sa pagiging “kalabasa”. Habang hindi pa ito nangyayari, may 30 days pa silang naiiwan upang maging kapakipakinabang. At sa 30 days na ito, ang bawat araw ay katumbas ng 300x ang timbang ng iyong magagawa hambing sa kung ano man ang kakayanin mo bilang karaniwang tao.
Pangalawa, kahit pa gaano kapusok ang nangyaring kampanya, sa huli ay tatanggapin din ng lahat ang resulta. Naunawaan natin na ang kagustuhan ng nakararami ang mananaig. Lalo na sa tagumpay na ganito kagrabe ang agwat. Talagang nagpasya ang taong bayan na handa silang bigyan ng bagong pagkakataon si President-elect Ferdinand Marcos, Jr. na ibangon ang bansa tulad ng pagbangon niya sa kanilang pangalan. Kung kaya, sa kabila ng pangilan-ngilang hindi maka-move on, ang malaking mayorya ng Pilipino ay handang-handa na sa pagpasok ng bagong administrasyon.
Ilan lamang ito sa mga katotohanang nagpapatotoo na epektibo ang demokrasya at nagpapatunay na ang ganitong nakagisnang pamamalakad ay napangangatawanan pa rin nating mga Pilipino.