Waring di na pansin nitong buong bansa
na ang buwang ito ay Buwan ng Wika;
At sa bansang ito’y may isang dakila
pamana sa atin ginintuang diwa!
Ang lalaking ito’y si Pangulong Quezon
ang Lupon sa Wika kanyang isinulong;
At una sa kanyang inadhika noon
ang wikang sarili ay dapat yumabong!
Ang wikang Tagalog ay kanyang ninais
na ito’y gamitin sa lahat ng saglit;
Sinabi pa niyang may pahat mang isip
ang wika’y mahalin ng buong pag-ibig!
Sa mga pangulong naglider sa bansa
siya lang ang unang nagmahal sa wika;
Habang hawak niya ang pamamahala
ay wikang sarili ang sinasalita!
Kung nagsasalita sa harap ng bayan
ang wikang sarili’y di nalilimutan;
Sa mga okasyong kanyang dinaluhan
talumpati niya’y sa wikang mayaman!
“Magandang umaga po, maraming salamatâ€
lagi n’yang pagbati sa dayo’t kabalat;
Sinabi pa n’yang “Tayo ay magtatag –
ng isang malaya – gintong Pilipinas!â€
Noong bago siya nawalan ng buhay
nag-iwan ng sulat sa kanyang adjutant:
“Ang ating paglaya abot-kamay na lang
salubungin ninyong buong pagmamahal!â€