Tinanggap na ampon sa pamilya

Dear Dr. Love, 

Ako po si Jim. Unti-unti ko nang nararamdaman na mahirap talaga kapag ampon ka. Noong maliliit pa kaming magkakapatid wala lang sa amin ang mga bagay-bagay. Pero nang lumalaki na kami, napapansin kong iba talaga ang itsura ko sa mga kapatid ko. 

Sinabihan ako ng aming mama at papa na talagang hindi nila ako anak. Mahirap para sa akin, pero tinggap ko dahil wala naman akong choice. 

Twelve years old ako nang ipinagtapat nila sa akin na hindi nga nila ako anak. Mainam naman dahil tumigil na sa kaka-bully sa akin ng mga kapatid ko.

Jim

Dear Jim,

Salamat sa pagbabahagi ng iyong kuwento. Mahirap at masakit ang pinagdaanan mo, lalo na ang pagtanggap na may pagkakaiba ka sa mga kapatid mo. 

Hindi biro ang ganitong mga pagsubok, lalo na’t maraming emosyon ang kasangkot—hindi lamang para sa iyo, kundi para rin sa mga magulang at mga kapatid mo.

Mahirap sa isang ampon na maintindihan at tanggapin ang konsepto ng pagkakaiba sa pisikal na itsura o sa background. 

Ngunit sa kabilang banda, napakaganda rin na inalagaan ka ng pamilya mo at sinubukang gawing komportable ang iyong buhay. Sadyang may mga pagkakataon lang talaga na may mga tanong o damdaming maaaring lumabas habang tumatanda tayo.

Ang importante ay bigyan mo ang sarili mo ng panahon at espasyo para maintindihan ang iyong nararamdaman. 

Magandang ma-panatili ang komunikasyon sa pamilya mo, lalo na sa mga magulang mo, upang maipadama mo ang iyong nararamdaman at mga katanungan. 

Maaari ring maka-tulong na makahanap ng mga taong may katulad na karanasan, o makipag-usap sa isang tagapayo o therapist kung nais mo ng mas malalim na suporta.

Paalala lang na hindi basehan ng pagmamahal ang dugo o genes. 

Ang tunay na pamilya ay ang mga taong nariyan para sa iyo, tumatanggap sa iyo, at nagmamahal ng buong puso.

DR. LOVE