N AGULAT si Tanggol sa pagtatanong ni Jinky pero hindi siya nagpahalata. Kailangang walang mapansin si Jinky sa kanya. Nakatutok ang mga mata ni Jinky sa kanya at tila nagdududa ito. Iyon ang pakiramdam niya kay Jinky.
‘‘Ako nga po si Tanggol, Mam,’’ pinaliit ni Tanggol ang boses upang hindi siya mahalata.
“Ah ikaw pala.â€
“Magandang umaga po Mam.’’
‘‘Magandang umaga naman Tanggol. Nasaan si Mulong?’’
‘‘Nasa banyo po Mam. May iuutos po ba ikaw sa kanya ?’’
“Wala naman. Siyanga pala, kumusta ang trabaho n’yo rito?’’
“Okey lang po.’’
“Magaling? Alam mo ba kung bakit ko kayo kinuhang guard sa itikan?’’
“Para po walang maÂnakaw sa mga itik.
‘‘Salamat naman at alam mo, Tanggol.’’
“Gusto ko pong ibalita sa’yo Mam na mayroon kaming nahuling malaking sawa kagabi...’’
“Talaga? Nasaan ang sawa?’’
‘‘Naroon po sa likod ng kubo. Tinalian po namin para hindi makawala.’’
“Gusto kong makita ang sawa, Tanggol.’’
“Halika po Mam.’’
Tinungo nila ang likod ng kubo.
Doon nakita ang mahaba at matabang sawa.
“Ay Diyos ko ang laki!’’
Dumating si Mulong. Pinagtulungan nila na buhatin ang sawa.
“Ang bigat!’’ sabi ni Mulong.
“Itaas pa natin para makita ni Mam Jinky.’’
Itinaas. Mahaba at mataba ang sawa.
“Hindi kaya ’yan ang pumapatay sa mga itik ko, Tanggol?’’
“Maaari po Mam.’’
(Itutuloy)