KUNG ano ang plano ni Tatiana sa pagsabit sa gulong ng pa-take off na eroplano ay siya lamang ang nakakaalam.
Para siyang tangang nakakapit sa ilalim ng eroplano, mula sa ibaba ay makikitaan ng lahat-lahat; wala pa namang suot na panties.
Ang tanong e kung makatatagal siya sa pangungunyapit sa ilalim ng sasakyang panghimpapawid.
“Kailangang makapasok ako sa eroplanong ito. Dapat akong makaupo nang kumportable, katabi ng mga pasahero.”
Pinuwersa ni Tatiana ang isang takip sa ilalim ng eroplano.
Nabuksan niya iyon. Doon siya pumasok nang pasimple.
Saglit na gumewang-gewang ang lipad ng eroplano dahil sa ginawa ni Tatiana sa takip sa ilalim.
Nakabawi naman agad, umayos muli ang lipad.
Hindi nagtagal, nasa loob na ng economy class si Tatiana. Muli, ang babaing laging gutom lamang ang nakakaalam kung paano siya nakapasok.
Maluwag ang eroplano, kakaunti ang pasaherong lulan.
“Dito ako mauupo sa tabi ng bintana. Tanaw ko ang kalupaan at karagatan. Ang gutom ko ay makapaghihintay pa...”
Ang hindi na makapaghihintay ay sina Sophia at Almario. Alalang-alala na sila sa sasapitin ni Tatiana; kinikilabutan sa lilikhain pa nitong gulo sa mundo ng mga tao.
“Masakit man, Sophia, dapat nang mapatay ang anak mong alien.”
“Almario, malupit ka. Anak ko ang pinag-uusapan natin!”
“Anak ninyo ni Garnuk!”
Saglit na natigilan si Sophia, naalala ang hari ng ibang uniberso na nakialam sa kanyang pagkababae; anak nito sa kanya si Tatiana.
“Almario, kokontakin ko si Garnuk. Siya ang makapipigil kay Tatiana na gumawa pa ng karahasan!
“Mas nanaisin ko pang bawiin na ni Garnuk si Tatiana, dalhin na sa kanilang uniberso!”
MAY IBANG plano ang Langit. Nag-crash sa malawak na dagat ang eroplano kasama si Tatiana! (Abangan Ang Wakas)