Ang akong damgo

Gikapoy ko kayo niadtong adlawa gumikan sa daghang mga buluhaton sa parokya nahikatulog ko. Apan sa tungang gabii o dili ba kaadlawon tingali to akong Nakita ang akong kaugalingon sa kumbento ug simbahan sa akong lungsod sa Catmon.

Sayo sa buntag kadto nadungog ko nga dunay nagwali. Sinati kaayo nako ang maong tingog. Tingog kadto ni Padre Manuel “Maning” Narsico. Kura nako kaniadto ug dili pa lang dugay namatay na siya.

Sa maong damgo ako siyang Nakita nga nagtalikod kanako ug nag-atubang sa bintana kadtong bintana sa simbahan sa wala pa mabutangi og stained glass.

Daw anaa sa grayscale ang bulok kun kolor sa maong talan-awon. Sa kalit nibalhin ang talan-awon ngadto sa hataas nga talad kan-anan.

 Kuyog nako ang ubang mga tawo mga bata bata niya kanhi. Akong Nakita nga personal siyang nag-andam sa talad kan-anan alang kanamo. Niduol siya kanako ug iyang gibutangan og kan-on ingon man inun-onan ang akong plato.

Ang nakapahibulong kay iyang gibutang ang luwag ug dili kutsara. Nakamata ko kay buntag naman diay. Kinahanglan kong mangandam alang sa Santos nga Misa nga ako mismo ang mosaulog.

Gipamalandongan ko ang maong damgo ug gihimo ko ang personal nga paghubad niini. Si Padre Maning mahimong nisimbolo sa usa ka Father Figure ug sa pagkatinuod lamang nagpakaamahan siya panahon sa akong seminary days kanako.

Makaingon ko nga suportado ko niya sa akong mga panginahanglan labina gyud sa financial nga aspeto. Makaingon ako nga ang maong talan-awon nipahinumdom nga karon nga pari na ako may mga butang nga akong tinuon ug pamalandongan.

Tingali ang kamingaw sa dapit nga akong nadak-an nipahinumdom nga mobalik gyud sa sukaranan. Ang iyang pagdalit sa pagkaon mahimong sabton nato ingon nga pagpadayag sa iyang padayong pag-amoma kanako.

Wala kaayo siya’y daghang mga pulong gipanulti apan ang yanong pagpuyo bug-at nga mensahe nga angayang hangpon. Nga ning kalibutana diay ang tanan lumalabay lamang. Usbon ko, Salamat Padre! In Pace Requiecat.