Sa higayon nga kita nagmasakiton

Dunay duha ka paingnan kun magmasakiton ang tawo. Ang una, makabaton siya og dugang paglaum nga anaa ang Ginoo niduyog sa iyang mga pag-antos o dili ba kaha mawad-an siya og pagtuo ug maglisud og tugkad nganong dunay limitasyon ang iyang kinabuhi ug nganong usahay dili madungog ang iyang mga pag-ampo.

Sa dihang nimisa ko sa Parokya ni Santa Ana sa Barili ug naghilog didto, akong nakita ang bagang duot sa katawhan. Mapailubong nagpaabot sa kalangan. Hinuon kadtong maong kalangan wala nako tuyoa tungod kay naguba man ang tambotso sa akong gisakyang auto.

Nahinumdom nuon ko nga dunay tawo nga nagpakitabang kanako nianang hapon. Akong gitabangan ang maong tawo apan gamay ra gyud ang akong natampo. Wala gani ko kapangutana kun unsa gyud ang dugokan sa iyang suliran. Kini tungod kay duna koy giapas. Pasidaan ba kaha to nga kinahanglang maghinay ko usahay sa kinabuhi?

Huyang ang atong lawas. Huyang pud ang atong kalag ug balatian. Dunay mga higayon nga makasinati gyud kita og kaluya nga tungod niini nakita nato ang atong kakulangan ug ang dakong panginahanglan sa mas dako ug gamhanang gahum nga motabang kanato aron kita makalingkawas gikan ning maong kahimtang.

Usahay ang atong garbo nga wala sa lugar maoy nakapaaghat kanato sa pagsalig sa atong kaugalingong katakus apan sa kaulahian nakita nato ang atong kaugalingon nga walay mahimo labina gyud panahon sa malisud nga takna sa atong pagtinga.

Kun ugaling ako masakit akong gipangayo sa Ginoo nga pinaagi nini ako mahinlo gikan sa mga spiritual toxics nga padayong nihilo sa akong nagmasakitong pagkatawo, lawas, balatian ug kalag. Apan bugtong Dios lamang ang makabuot tungod kay siya man ang tag-iya sa tanan.