Dugang pagmatuod nga siya buhi

Pinasikad sa: Lk. 24;35-48

Giabot og tumang katingala ang mga tinun-an sa mga panghitabo. Bisan pa man kun anaa sa ilang tagsatagsa ka mga diwa ang kalipay kay nabanhaw ang ilang magtutudlo apan tingali naglisod og tugkad ang ilang tagsatagsa ka hunahuna. Ning paagiha nahimong usa ka dakong tigmo ang tanan. Apan ang maong pangagpas nahimong napapas sa dihang si Kristo Jesus ang nibarog sa ilang taliwala ug gani human mahikap ang iyang mga samad nga inagian sa lansang, nikaon pa gyud siya og isda sa ilang atubangan. Pagmatuod nga dili siya Espiritu hinunoa dako siyang buhi. Kay ang Espiritu dili man mokaon ni moinom, sukwahi sa ilang nasaksihan niadtong mga tungora.

Aduna siya’y hagit alang kanila. Siya nagkanayon: “Kamo ang mga saksi mahitungod ning mga butanga sugod sa Jerusalem ug kining maong mga pulong Sugod sa Jerusalem mao man ang sinugdanan sa pagkahimugso sa bag-ong nawong o dagway sa kalibutan. Nakasulod na sila sa bag-ong panahon, ang panahon diin naglagsik silang nipanaw binitbit ang pagtulon-an nga iya sa Nabanhaw’ng Kristo.

Daghang mga panahon sa atong kinabuhi nga mawad-an kita sa gana. Ang gana nga Nawala gumikan sa atong kapakyas sa pagsud-ong sa dugokan sa atong pagpuyo ning  kalibotana. Ang atong sense of purpose usahay atong nataligam-an. Ang atong pagkalansang sa atong mga suliran maoy nakapalimot nato usahay nga labaw sa atong mga suliran ug kalisdanan ang Dios nga atong dalangpanan. Sa laing bahin, atong hinumdoman nga ang tanan lumalabay lamang lakip na niini ang atong mga suliran. Ang panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw pahinumdom alang kanato nga kita diay gimugna alang sa mas dako ug mahimayaong pulos ning panaw sa kalibotan. Ang langit mao man ang atong bugtong dalangpanan.