Hangtod asa kutob ang pagka-manggihatagon

Kini ang basic nga pangutana alang natong tanan. Hangtod kanus-a kita mamahimong manggihatagon. Usahay diha sa atong kinabuhi moabot gyud ang panahon sa dakong kakapoy ug kawalay kadasig.

Bisan gani ang kanhiay nga kaikag sa pagtabang mamahimong mahulipan man og kalaay.

Bisan gani ang imong mga efforts mahimong ibalewala ug ang uban daghanan kanato ang mamahimong mahikalimtan na lamang diha sa matag anib sa atong tawhanon ug katilingbanong kasaysayan. Kay alang kanila ang tanan nimong paningkamot usa lamang ka dakong pagpakaaron-ingnon.

Ning panahona karon, dili maayo nga mosalig. Ning panahona karon dili tanan mahimong saligan. Sakit man tuod apan maoy matuod. Bisan gani ang imong kaugalingong dugo mamahimong bakakon diha sa ilang pagpangga.

Gipili ko ang motabang gumikan ning mosunod nga mga hinungdan:

1. Una, tawo ako ug angayan lamang nga molihok ko ingon nga tawo, sa ato pa, dunay kagawasan ang matag lakang.

2. Ikaduha, ang pagtabang dili lang tawag og hagit sa ebanghelyo, mao man ang pinaka lohikal nga paagei sa pagbansay sa gawasnon nga kinabuhi.

3. Ikatulo, makapadasig kini sa gitabangan kay alang nila nahimo man silang dakong kabahin sa usa ka katilingbang lihok sa kalambigitan. Sa bahin sa nagtabang mamahimong matagbawon dako uyamot ang kinabuhi kun duna kay mahimo alang sa kadaghanan.

Sa tanto nakong pamalandong, nanumbalik sa akong hanap nga panumdoman ang gipamulong kaniadto sa pari nga mitabang usab kanako. Niingon man sia kanako: “Kining akong gihimo balus nako sa akong tiyo nga nigasto kanako.” Mga pulong nga akong gipasa ngadto usab sa akong mga tinabangan karon. Nindot ang motabang ug kun ugaling adunay kinutoban man kini, angayan lamang nga tabangan usab nako ang akong kaugalingon alang sa usa ka kamatayon nga mabungahon.