Pagbalik lantaw sa kagahapon

Sa akong panaw ning kalibotana inubanan ni Sr. Santo Niño,  ug sa pagpanalipod sa Sacred Heart of Jesus, sa mga maikmat nga mga mata ni Mama Mary ug sa mapinanggaong alagad sa Kahitas-an, Bishop Teofilo Camomot, makahunahuna ko kanunay sa kagahapon.  Sa uban nga di ganahan balikan ang kagahapon nagsalamin kini sa ilang kinaiya.

Nakahinumdom pa ko sa panglantaw ni Papa Inting dihang iyaha kong gisultihan nga: “Dodong, your sister Inday Sering would someday become a very good teacher, and I know your brother Eddie would want to serve the community. Maybe you can learn how to be a “janitor” to my legacy, the institution that I founded, the University of the Visayas” as well as “servant” to your Mama Pining’s apostolic and charitable works for the Lord and Mama Mary”. Ang iyang walay buling nga legasiya sa pagkatinuod usa ka bug-at nga tahas nga akong gipas-an. Bulahan lang ako tungod kay gisuportahan ako sa akong kapikas nga si Nena ning mga nangaging mga katuigan.

Si Papa Inting maoy nangusog aron ko makat-on sa pagdumala og academic institution. Wa pa kaniadto’y mga pasilidad o programa bahin sa pagdumala og tunghaan apan gidasig ko niya kanunay sa pagtambong sa binuwang Philippine Association of Colleges and Universities (PACU) niadtong 1970’s hangtud 1980’s didto sa Manila. Wala gyud masayop ang akong amahan. Nakat-on ko gikan sa mga inilang mga batid sa edukasyon dinhi sa Pilipinas.

Sa pagbalik-lantaw sa kagahapon, nasabtan ra gyud nako ang gipasabot ni Papa Inting. Daghan ko og nakat-onan gikan niining mga tawhana nga una na nakong nahisgotan sa nakalabay nakong lindog sa miaging Domingo. Nakat-on ako gikan sa mga kinabanggiitan ug nahagit ko nga buhaton ang tanan aron ikahimuot sa akong amahan.

Usa ka tuig na lang saulogon na sa University of the Visayas ang ika-100 nga kasumaran sa pagkatukod niini. Tingali sa maong adlaw, malipay ug mahimuot sila Papa Inting ug Mama Pining sa akong nahimo.

Sa atong kinabuhi, dako na kaayo natong kalipay kon dayegon sa uban ang maayo natong nabuhat, apan subo lang nga usahay ang atong ig-unsa wala kakita sa maayo natong nabuhat, nahatag ug sakripisyo.

“The road traveled and what lies ahead…now as I reached the tender age of 48 cemented my belief that when God breathed life to each person, He did it with a very good reason. That is precisely why to Dodong, life is indeed very meaningful. Life as I know it is simply borrowed time from God. We never know when our time is up and that makes every moment of my life precious. And for every fall, we learn to rise, from every painful cut, we learn to endure pain. From each failure, we learn the beauty of prayer.”

Mapahiubsanon nakong nakita ang di tiaw nga kalamposang nakab-ot apan sa akong pagtan-aw sa akong mga tunob sa yuta wala ko masayod kon duna pa bay mosunod. Bugtong ang grasya sa Magbubuhat ug ni Mama Mary maoy mag-igo.