Sa kandungang lungkot

Buhay ng buhay ko, masdan ang luhang

sa pisngi ko’y umaagos, na idinidilig

sa bangkay ng aking nasawing pag-irog;

Ang buntunghiningang iyong naririnig

na putos ng lungkot ay daing ng pusong

Sa labi ng hukay ay nangingipuspos.

Buhay ng buhay ko yaring napagsapit

ay huwag iluha; Sa kasawian ko ang

lumigaya ka’y lalo ko pang nasa;

Sa kandungang lungkot na pinagpiitan

sa aking adhika kahit ka mamatay

maituturing na isang paglaya.

At ang pagsuyo mong ipagkakaloob

sa lalong mapalad, kung ikaw’y umibig

pang muli na siya kong hangad

At isipin tuwinang sa ubod ng puso

ay hindi susuga’t kundi bagkus pa ngang

ang iyong ligaya’y langit kong pangarap.

Kaya o buhay ko paalam na ako at sa kasawian

Ang iyong ligaya’y dadasalin sa aking paglisan;

Sa pinakaliblib ng aking libingan ang hiling ko

lamang kahit na saglit -- kaluluwa ko’y

ukulan ng dasal.