Tiguwang na ko nga mausab pa

Mao kini ang paborito nga linya sa suod kong higala. Kanunay mi magsi-nukliay sa mga prinsipyo sa kinabuhi. Unya kun masabot niyang maapiki sa katarungan, moingon dayon sa inenglis, ‘‘I’m too old to change”. Sagad, iya kining panapos aron tak-opan ang pagbinuhagay namo sa mga opinyon.

“Kun batan-on pa ko, dili ko hibintahaan sa akong abilidad” niya pa. Hinoon may pagkaedaran na ning higala ko apan himsog pa ang lawas ug pangutok. Katunga sa iyang kinabuhi, didto siya gisuwerte sa lainlaing mga nasod. Kwartahan kini nga nakaamggo nga nausik lang ang iyang mga hinagoan.

“Anugon Pons, niadtong higayona wa ko magdahum nga mohubas diay ang daghan kong salapi”, nagpanligo siya sa iyang gidangatan. Nga karon, dili tiaw ang hilabihang kalisud sa panginahanglan nga iyang nahiaguman. Dili man importante ang salapi kay mawala ra man kini. Ang maayong pagkatawo nga nakiglambigit sa isigkatawo, maoy bahandi nga mobulig kanato sa panahon sa atong panginahanglan. Aron ituboy kitang ikapasigarbo sa katilingban, kay may katakos ka sa kaangayan nga tinubdan sa paglaom.

Sa pagkakaron, nakita ko nga aduna pa siya’y dakung kahimoan sa kinabuhi. Wa kini mag-agad sa imong pangedaron, naleksyon ka na man dili kita mosugot nga wala’y pag-usab nga himoon, aron dublehon angkunon pagbalik ang kalamposan. Mentras may kinabuhi di angay mawad-a’g paglaum.

Ang gikinahanglan lang, mao ang hugtanon nga determinasyon sa pag-usab sa atong panghunahuna. Ayaw tak-opi ang mga kahigayonan nga naghulat kanato. Ang Dios andam motabang apan tabangan usab nato ang kaugalingon, nga mahigmata sa atong kasaypanan, aron kini atong tul-iron.