Ang tanging bulaklak

Dapithapon nang ako’y dumalaw

sa iyong libingan sa malayong bayan;

Dahil sa trabaho saglit nalimutan

at ngayo’y narito ang mata’y luhaan!

Sa tabi ng iyong hamak na lapida

may tanging bulaklak na doo’y nakita;

Itoy puting-puti na sobra ang ganda

kagandahan nito’y lubhang naiiba!

Nang aking lapitan sa tama ng ilaw

ang ilaw na tangi tumingkad ang kulay;

Lalo pang gumanda bulaklak ni mahal

kaya napaluhod kasabay ng dasal.

Kaya ang bulaklak nang aking lapitan

ay agad pinutol at agad hinagkan;

Sa okasyong iyon naghari ang kabanguhan

bangong sa wari ko’y walang katapusan!

Habang naglalakad ako’y lumuluha

may tagpong malungkot aking nagunita –

Matindi mang sakit hindi alintana

at tayo’y nagyakap – kapwa lumuluha!

Halos walang tinig ikaw ay bumulong

mahinang-mahinang sa aki’y daluyong;

Mamahalin kita sa habang panahon

mga anak natin ang makakatulong!