Ang kalamidad karon

Nasinati na nato kun unsa ka bangis ang kalamidad nga nahitabo sa atong panahon. Matud pa, kita ra usab ang nakasala kay nalapas nato ang kabalaoran sa kinaiyahan. Mao nga natawo kining usa sa gitumbok nga hinungdan sa kalamidad karon, ang ginganlan og “climate change”.

Kun maoy pahubaron ang balaang basahon o ang bibliya matud pa, di pa kini mao, aduna pay mas labaw ini sa umaabot nga kinahanglan pahitaboon gayud. Nga ang tanang butang sa yuta bisan sa langit, mangatunaw sa hilabihang kainit sa adlaw nga gitagal, aron laglagon ang tawong dili maminaw ug wala motuman sa iyang mga balaud sa pagkamatarong.

Ang kalamidad karon, pasidaan pa lang kini, ang mga lunop o pagbaha sa tubig nga bugnaw (di pa ni init sama sa lapok ibugwak sa bulkang mayon) ug ang grabeng kainit sa panahon karon (di pa ni mao ang init nga makatunaw).

Ang kagutom ug kasamok sa tibuok kalibutan karon, timailhan usab kini nga hapit na matapos atong pag-antos. Apan kun wala’y pakabana, aw mag-antus sa way kinutuban nga kastigo. Hinuon may oras pa para kita mamalandong.

Busa, higugmaon nato ang isig katawo sa paagi nga ato silang tabangan kun unsay masarangan mo. Makighiusa sa unsa mang awhag alang sa kaayohan sa kadaghanan. Palamboon ang atong kalikopan. Motabang nga mouswag ang atong nasud. Kay way suliran nga di nato masulbad, kay kun  magdungan kita sa pagkupot, wala’y bug-at nga suliran nga di madaug. Di ba?  Di sab nato tugotan nga ang atong pagtinabangay, anha pa nato himuon kun aktuwal na nga dili na kapahimuslan, kay ulahi na nga nakaamgo.