Ang tinuod nga malampuson

Ang kalampusan nga buot nato nga tinguhaon sa kinabuhi, usa kini ka pribelihiyo o kahigayonan nga gihatag sa Kahitas-an. Adunay sukdanan o kondisyon kun gusto nga ato kining maangkon.

Gihatagan Niya kita og kaalam aron maoy himoon nga tamdanan sa pagtuman sa gilatid nga kondisyon. Wala’y pinalabi ang Dios, gusto niya ang tanang tawo magmalampuson gayud. Yano ra kaayo ang iyang kondisyon nga kinahanglan hugtanon ang pagtutok niini. Matud sa Dios, “Buhata lang ang akong kabubot-on ug imong makita nga wala kana unya’y kabutangan sa mga grasya.” Apan ngano nga daghan man ang naminghoy sa kapakyasan? Unsaon, nga subra man kaayo ang pagsalig sa kaugalingon. Mao lay gihingusgan bisan sukwahe ug dulom ang tanan nga binuhatan.

Oo, nagmalampuson tuod siya apan igo lang nakapahimulos sa hamubo nga panahon nga wala pakatulga sa konsensya, kay gibawian sa gitugang kaalam sa pagkamatarong. Mao nay naghari sa kasing-kasing ang pagkamapahitas-on. Nalimot nga ang tanang butang naangkon dili lang para sa iyaha. Gisulayan ka lang sa Dios kun unsa ka kamatinud-anon apan nabitik ka sa haylo sa kahakog. Sa ato pa, ang mahimayaon ug tinuod nga kita nagmalampuson, kun kita masaligon sa pagsunod sa kabubut-on sa Dios. Nga kita matinabangon nga dili maghulat duolon o hangyoon.

Kinahanglan nga itanyag ang pangalagad sa katarong sa isig ka tawo. Dili salingkapaw, nga imo gayud mabati ang tim-os nga kalipay sa pagpaambit sa grasya ug ning paagiha gipasidunggan mo ang Dios.