Matud pa sa inahan ngadto sa anak, Dong mata’g sayo kay kung mag-ulan og sapi daghan ka’g makuha, mitubag pud ang anak nga pilosopo ug mag-ulan og bangkaw ako’y unang mamatay.
Ang kaalam gihatag sa Ginoo sa tawo aron iyang magamit sa pag-aninaw, pagsabot, pagtan-aw, pagtagamtam sa mga butang nga anaa sa iyang palibot. Usa kini ka paagi aron ang tawo mosangko sa iyang kinatibuk-an sa iyang pagka siya.
Ang maalamon nga tawo makamao motan-aw dili lamang karon hangtud usab sa umaabot. Kini makahimo kaniya nga mamugnaon og mga butang nga makalipay kaniya ug makahatag og kaayohan sa uban.
Apan usahay ang sobrang kaalam makapalayo sa tawo sa Ginoo tungod sa sobrang pagtamod sa iyang kaugalingon sirhon niya ang hunahuna ug kasingkasing para sa uban. Ang mahimo nga linugdangan mao ang iyang kaalaotan.
“Sabta pag-ayo ang mga pagtulon-an nga gitudlo kanimo ug pamatia ang mga pulong sa kaalam.” (Prov. 23:11)