Pagpamalandong alang sa Malangkubong Kaayohan

Mas maayo pang  magpakahilom na lang Dili sa tanang higayon dunay nindot nga ibunga ang pagpunay og tabi o ang paghatag og bisan unsang pagpasabot labi na kun ang imong buot pasabton ang wala makakita sa punto sa imong pamahayag sanglit, tak-op naman ang hunahuna. Anugon ang panahon, anugon lang ang emosyonal nga pwersa nga imong gigahin. Masakitan ka lang. Mas maayo pa nga magpakahilom ka na lang. Kay diha sa kahilom, daghan ka pa og mapupo nga mga bulawanong hunahuna ingon nga bunga sa imong mapalandungong pagpatidlom sa mga panghitabo sa imong kinabuhi. Mas maayo pa nga ibungat ang paga-isipon mong kinahanglanon mo kaayo ug dili kadtong mga pulong o panahom nga wala kinahanglana. Sa akong pagpamalandong niini akong nasiplatan ang mga pulong nga nagkanayon.

You have rendered it all without a touch,

without a word, and without a sign. You have brought all these about by being yourself And thus, perhaps, that is true love is all about after all.

Ang kahilom usa ka balansayon nga angayang palambuon. Pinaagi lamang niini ang tawo malamdagan sa buhing matuod nga dili tanang kaayo pagabaslan usab og kaayo. Apan bisan wala’y kaayo nga ibalos, himoa lamang gihapon ang kaayo.