Ang reyalismong bayhon sa pagtuo

MAYO 1, 2011:  Ikaduhang Domingo sa Pasko sa pagkabanhaw Mga Pagbasa: Buh. 2;42-47/Sal. 118/1 Ped. 1;3-9./Jn. 20;19-31

Alang nako usa ka matinud-anong ehemplo si Tomas alang kanatong mga matuohon. Kini tungod kay siya nakaako nga mangutana dili tungod kay siya walay pagtuo kondili buot niyang sabton ginamit ang tawhanong katakos ang misteryo nga naglimin sa kabanhawan sa iyang magtutudlo. Human niya matino nga ang magtutudlo gayud ang iyang gikaatubang, siya maampoong mituwaw: “Ginoo Ko ug Dios Ko!”

Kinahanglanon usab ang kaikag nga mangutana kita aron makab-ot nato ang atong katuyoan labina sa mga kamatuoran nga dunay kalabutan sa atong pagtuo. Kay ang pagtuo nga walay rason kuyaw nga mamahimong usa ka patuo-tuo. Mao nga mahinungdanon kaayo ang makanunayong pagpamalandong ug pagtuon. Himuon nato kini aron sa ingon, maantigo kitang mohunahuna sa angayan ug konkretong buhaton sa mga konkretong suliran nga dunay kalambigitan sa atong kinabuhi sa pagtuo.

Karon didto sa Roma, ideklarar nga beato si Papa Juan Pablo II. Alang nako siya ang ehemplo sa usa ka tawong mait-on diha sa pagpamalandong sa pagtuo. Siya kay nakasabot ang nakabuhat og mga butang katingalahan diha sa pagpalapad sa pilosopikanhon ug teolohikanhong mga konsepto nga maoy mosilbing kahimanan sa pagpasabot sa pagtuo. Ang iyang kinabuhi mismo, mao man ang konkretong timaan sa iyang nakat-onan ug pagtulon-an. Busa angay lamang nga atong pamalandongan nga kun si Tomas niingon: “Ginoo Ko ug Dios Ko!” Si Papa Juan Pablo II ang nagkinabuhi ingon nga iya ug tawo sa Dios.