BUKOD TANGI ang isang simbahan na mayroong hapag-kainan. Ito ay ang mga simbahang Katoliko-Romano, Greek-Orthodox, Anglican at Aglipayan. Sa lahat ng mga simbahang ating nabanggit ay mayroon mga lamesa o mesa na tinatawag nating banal na altar. Ang bawa’t pagdiriwang sa mga simbahang ito ay isang pagsunod sa handaang itinalaga ni Jesus, ang huling hapunan.
Naalaala ko tuloy noong ako ay ma-assign sa isang simbahan sa Calumpang at Bukal, Tayabas, Quezon na may mga puno ng lansones na pag-aari ng isang parokyano. Setyembre noon, nagulat ako na sa Banal na Misa ay may isang binata na nag-alay nang malaking kaing ng lansones. Pagkatapos ng Misa ay tinawag ko ang binata para magpasalamat sa kanyang alay. Sa halip na matuwa ang binata ay nakasimangot na lumapit sa akin. Nagulat pa ako sa kanyang sagot: “Buti pa kayo at taun-taon na lamang ay kayo ang pinadadalhan ng aking lola nang kauna-unahang ani ng aming lansones. Iyan daw ang kanyang alay sa inyo.” Iyon pala ay ang alay ng matanda sa Misa na lubusang nagpapasalamat sa Panginoon sa biyaya ng kanyang ani.
Ito pala ang isinasaad sa unang pagbasa na itinalaga ang mga unang ani ay iniaalay sa templo para makakain ang maraming tao: “Mabubusog sila at may matitira pa”. Buti na lamang at aking ipinamigay sa mga sumimba sa aking Misa noong araw na iyon ang maraming prutas ng lansones. Maging sa Salmo 144 ay nakasaad: “Pinakakain mong tunay kaming lahat, o Panginoon”.
Ang pagdiriwang ng Banal na Misa ay isang kainan. Isang hapag ng pananampalataya na ating pinagsasaluhan ang pagkain ng ating buhay: Ang Katawan at Dugo ni Jesus na ating ipi nagdiwang noong nakaraang buwan ng Hunyo ang Corpus Christi. Kaya sa ebanghelyo ngayon ay muling ipinakita sa atin ang himala ng pagpaparami ng mga isda at tinapay. Sinundan si Jesus ng napakaraming tao sapagka’t nakita nila ang kababalaghan at pagpapagaling sa mga may sakit. Hinangaan din ni Jesus ang napakaraming tao na sumunod sa Kanya upang makinig sa Kanyang aral. Hindi inalintana ng mga tao ang kanilang sikmura kung sila baga ay gutom na, manapa’y si Jesus ang naka-alam nito kaya’t tinanong niya si Felipe: “Saan tayo makabibili ng tinapay upang makakain ang mga ito”? Kahit dalawang daan denariong halaga ng tinapay ay hindi magkakasya sa kanila ang paliwanag ni Felipe. Sinabi naman ni Andres na merong isang batang lalaki na may dalang limang tinapay na sebada at dalawang maliliit na isda.
Nang marinig ito ni Jesus ay pinaupo niya ang lahat; nagdasal ng pasasalamat; pinaghati-hati ang mga tinapay at isda. Nakakain at nabusog ang lahat. Pinagbilinan Niya ang mga alagad upang tipunin ang mga natirang pagkain para walang maaksaya. At ang natira ay 12 basket ng mga pagkain.
Kailanman ay di tayo pababayaan ng Panginoon. Hinihingi muna ng Diyos ay ang ating pakikipag-ugnay sa Kanya. Ito ang paala-ala sa atin ng liham ni Pablo sa mga taga Epeso: “Maging mapag pakumbaba, mabait at matiyaga. Magmahalan at magpaumanhinan”.
Tuwing ako’y magmimisa sa mga chapel na walang Blessed Sacrament ay lagi kong pinadadamihan ang ostiya. Di baleng sumobra ang kakainin sa Banal na Hapag o komunyon kesa naman di makasalo ang iba pang mga sumisimba. DI BALENG SOBRA HUWAG LANG KU-LANG. Kaya naman sa AWA NG DIYOS ay di pa ako nakararanas maubusan sa Banal na Kainan.
2 Hari4: 42-44; Salmo 144; Efeso 4:1-6 at Jn 6:1-15