Kailan babalik?

Kailan babalik ang kapayapaan

Sa isang bahagi nitong kapuluan?

Ang pag-asang ito’y naging katanungan

Sapagka’t magulo ngayon sa Mindanao!

Dati-rati naman ang naturang pook

Palaging tahimik walang naghahamok;

Subali’t sa ngayon ay naging marupok

Ang kapayapaang kaloob ng Diyos!

Noo’y nag-aaway Krist’yano at Muslim

Subali’t madaling napapayapa rin;

Natatanto nilang dapat magkapiling

Ang magkakapatid sa isang layunin!

Subali’t sa ngayon doo’y naririnig

Marahas na pwersa ng magkakapatid

Magkasama sila ay nagdalwang banig

Kaya buong bansa ngayo’y nayayanig!

Ang putok ng kanyon at bagsak ng bomba

Pinupuksa nito’y sampung mag-aama;

Bata at matanda’y umiiwas sila

Sa putok ng baril at tama ng bala!

Mga mamamayan sa nasabing lugar

Naghahanap ngayon ng kapayapaan;

Pakiramdam nila sila’y nahiwalay

Sa dalawang pulong dati ay karamay!

Umaasa silang Luzon at Visaya

Ay kasama nila sa lungkot at saya;

Sa totoo lamang ito ang s’yang tama

Pagka’t ang Mindanao kabilang sa bansa!

Ang kapayapaa’y di dapat nawasak

Kung ang bawa’t isa ang adhika’y tapat

Ang pamahalaan at ang kumaliwa’y

Naghari sa puso’y damdaming marapat

Kaya tingnan natin ang mga kapatid

Na ngayon ay hirap dahil nagtitiis;

Tayong naririto sa parteng tahimik

Ipagdasal nating ligaya’y magbalik!