Ang kabusganan

Lisud kaayo ang panahon karon. Daghan kanato ang nahimong naningkamot aron makasagang sa mga nagtaas sa mga ulunahong panginahanglan apil na gyud niini ang pagkaon. Mao dili na ron panahon sa pagwaldas ug pag-usik-usik kay sama ra nga dili kita sensitibo sa tinud-anay nga panghitabo sa palibot.

Ang atong Ginoo sensitibo.Ang milagro maoy linugdangan sa iyang gibati alang sa mga tawo. Giabot siya’g tumang kalooy ngadto kaniya nga tungod niini, iya silang gibusog gikan sa pipila ka buok pan ug isda. Ang gidaghanon sa pan ug isda dili babag aron hatagan og sulbad ang kagutom sa mga tawo.Ang mas bililhon mao nga ang Dios maantigong motubag ug ang tawo maantigong mopaambit sa iyang kaugalingon aron mahitabo ang usa ka milagro.

Tinuod lisud kita karon. Mao kini ang tukmang higayon sa paghimo og konkretong lihok dili lang ang pagpunay og pasiatab. Daghan kanato ang gigutom dili lang sa yutan-ong pagkaon kondili apil na sab sa langitnong pagkaon. Makaako ba kaha ang dunay daghan nga mangadaot lang ang ilang pagkaon samtang daghan sa nagpalibot kanila ang nalunosan? Makaako ba kaha ang nagpunay og pangayo kay lagi sila gigutom apan padayon gihapon silang nagtinapolan ug nagbisyo taliwala sa ilang kalisud? Pagkapait! Apan ingon ana baya kitang mga tawo.