Sa buhay na ito’y dalwang beses na lang
nagiging masaya itong ating buhay;
Ang isa’y tag-araw ang isa’y tag-ulan
maligaya na rin kahit gayunpaman!
Tayo’y Pilipino at sa bansang ito
dalwang panahon lang umiiral dito;
Panahong tag-init masasaya tayo -–
sapagka’t summer months sa lahat ng dako!
Panahong tag-ulan kapag sumasapit
nagiging luntian ang buong paligid;
Huni ng palaka, huni ng kuliglig
ating naririnig sa bayan at bukid!
Panahong tag-araw tayo ri’y masaya
dahil mga tao’y tungo sa probinsya;
Mga kamag-anak dinadalaw nila
sa ilog at dagat nagtatampisaw pa!
Kay lamig ng hangin sa tuwing uulan
bawa’t patak nito’y music sa bubungan;
Dalangin ng tao’y tubig na titighaw
sa natuyong lupa at mga taniman!
Ang init ng araw kung lubhang matindi
sa langit ang araw laging nakangiti;
Mga magsasaka’y bitbit ang tampipi
lalagyan ng palay at maraming binhi!
Basura at yagit sa mga lansangan
nalinis ng baha sa saganang ulan;
Ang walang patubig na mga palayan -–
sa tubig ng langit ay naging luntian!
Sa dalwang panahong naghahari rito
ito ay sapat ng lumigaya tayo;
Di na natin hangad umulan ng yelo
pagka’t tayo’y Pinoy hindi Amerkano!
Kung sobra ang lamig hindi natin kaya
Kung tayo’y may autumn p’wede pa rin sana;
Pero kung may winter tayo ay kawawa
sa lakas ng heater —– Meralco’y sasaya!