Kalayaan

Nakaraang Hunyo 12 ay Araw ng Kalayaan

inaalaala mga bayani ng ating bayan;

Ang maraming nangadusta sa madilim na labanan

kung maari’y nais nating sila’y muling mangabuhay!

Di mabilang na bayani ang nag-alay ng pag-ibig

upang tayo ay mabuhay na malayo sa panganib;

Dugo nila ay umagos sa bundok at mga yungib

Sa dagat at kalupaan buhay nila ay napatid!

Oh kay sarap ng mabuhay sa daigdig na malaya

dahil sila’y namuhunan na buhay ang itinaya;

Masarap ang pakiramdam kung tayo ay titingala

at sa hangi’y makikitang nagsasayaw ang bandila!

Masarap din na makitang tayong mga nabubuhay

maligayang nagsasama sa natamong kasarinlan;

Subali’t ang nakikita sa abot ng ating tanaw

tayo nga ay malaya na pero laging magkaaway!

Dakila ang naging misyon ni Rizal at Bonifacio

upang maging malaya nga tayong mga Pilipino;

Panulat at saka itak ginamit ng dalwang ito

kaya sila’y may dambana sa puso ng mga tao!

Mga kawal nitong baya’y malaki rin ang nagawa

sa larangan ng digmaan sigaw nila at paglaya;

Marami rin ang sibilyang nalugami’t nakidigma

hinarap ang kamatayan at sila rin ay dakila!

Paggunita na nga lamang nagagawa natin ngayon

pero ito ay mintis pa sa bayan at mga nayon;

Ang Araw ng Kalayaan wari’y limot na kahapon

naglaho na ang paggalang na dati ay sakdal yabong!

Mga lider nitong bansa tila ngayo’y mga manhid

sa bantayog ni Gat. Rizal ni hindi na sumisilip;

Sa wari ba’y nawala na sa puso at saka isip

na kung kaya sila’y lider may bayaning  nangagsakit!

Kalayaang binuwisan ng diwa at katapangan

hindi na rin alaala sa maraming paaralan;

Dapat sana’y di rin ito malimot ng kabataan

pagka’t sila ang marapat na manguna sa paggalang!