Inspirado

Saan man ibaling ang aking paningin

Sa umagang ito araw ay maningning;

Masanting ang init sa paligid natin

At walang panganib na tayo’y bagyuhin!

Sana’y laging ganyan sa tuwing umaga -–

Ang buong paligid ay kaaya-aya;

Pati mga ibon waring nagsasaya

At nagkukundayan ang dahon sa sanga!

Banayad ang hangin at wala ring ulap

Mabango ang simoy na aking nalanghap;

Kaya ang diwa ko ay nag-uumalpas

Niyaya ang puso na ngayo’y magsulat!

Marahang kinuha sa aking taguan

Ang pluma at papel na pagsusulatan;

Kumatas ang diwa’t ang letra’y gumapang

Ang nabuo’y tula na pangkalikasan!

Talagang kay gandang pagmasdan ng mundo

Kung walang balakid na biglang bumagyo;

Nangasa-office na ang maraming tao

At ako’y naiwang mag-isa sa k’warto!

Sa katahimika’y walang bumabasag

Kundi ang orasang tuloy ang pagtiktak;

Ang puso ko naman ay normal ang pitlag

Kaya inspirado sa aking pagsulat!

Nang ako’y dumungaw sa aming bintana

Ang aking nakita’y bundok na sariwa

At ang kabukiran sa dakong ibaba

Kay bango ng palay sa hanging sagana!

Ang mga bulaklak sa gilid ng ilog

Iba’t ibang kulay ang itinatampok;

Kay linaw ng ilog na mula sa bundok

Maliligong mutya’y kita ang alindog!

Ang mga tanawin sa dako pa roon

Ay kababakasan ng buong horizon;

Ang langit at lupa’y nasa isang bubong

Sa abot ng tanaw parang magkarugtong!

Ah kay gandang masdan ng ating daigdig

Lalo’t iisiping ito’y bagong bihis;

Ito’y bagong mukha na walang ligalig -–

Sapagka’t ang tao’y payapa’t tahimik!