MARSO 9, 2008: Ikalimang Domingo sa Kwaresma
Mga Pagbasa: Ez. 37:12-14/ Rom. 8:8-11/Jn. 11:1-45
Ang pagbanhaw kang Lazaro
Si Jesus sensitibo. Maantigo siyang mobati sa gibati sa uban. Iyang gisul-ob ang kagul-anan nga nasinati sa banay ni Lasaro tungod sa iyang kamatayon. Kun sila mihilak, ang atong Ginoo usab mipatubod sa iyang mga luha alang sa iyang suod nga higala. Sa maong dakong panginahanglan nahitabo ang usa ka milagro. Si Lasaro nga patay na ug nalubong ang gibanhaw. Usa ka mga timaan sa gahom sa Dios. Usa kini ka timailhan nga ang Dios dili Dios sa mga patay kondili siya ang Dios sa mga buhi.
Ang panahon sa KWARESMA mao ang tukmang higayon sa pagpamalandong usab sa atong tagsa-tagsa ka mga kamatayon. Matang sa kamatayon nga dili lang nato ma-limit sa pisikal nga pagsabot niini kondili sa atong kamatayon diha sa SALA. Kay ning paagiha lamang kita pagabanhawon ug mamahimong nagmadaugon sa kamatayon gumikan sa atong pakig-abin kang Kristo ang kanunay’ng buhi nga Dios. Sanglit ang kamatayon kamatuoran man nga atong angayang angkonon ug paaboton, mas maayo nga we make use properly and productively ang kinabuhi nga atong hinulman lamang sa Ginoo ang tuburan sa kinabuhi. Ning paagiha dili kita mahadlok mohimog husay atubangan kaniya sa katapusang panahon.