Puso ko’ may sugat

Puso ko’y may sugat matapos panain

Ni Kupidong pana ay lubhang matalim;

Bosog nang tumama sugat ay malalim

Tumagos sa aking luray na damdamin!

Kaya mula noon ang pusong sugatan

Humanap ng lunas sa dibdib ng hirang;

Ang mutyang dalaga’y isang paraluman

Na para sa aki’y isang Bathaluman!

Kahit nagdurugo ang pusong may sugat

Bosog ni Kupido’y binunot ko agad;

Sa puso ng Mutya ito’y itinarak

Kaya dalwang puso ang ngayon ay wasak!

Dalwang pusong wasak ngayo’y pinag-isa

At sa malaking puno na maraming sanga;

Dalwang puso kaming tinuhog sa isa —–

Habambuhay kaming laging magkasama!

Dalwang puso kami na nagmamahalan

Bumagyo’t bumaha di-naghihiwalay;

Ngunit isang gabi kami’y nagulantang

Pagka’t mayro’ng sunog kami’y dinadarang!

Ang nasabing sunog pagkalaki-laki

Sa tindi ng takot ay nagyakap s’yempre

Itong si Kupidong noo’y nasa tabi

Ay muling kumilos at pinana kami!

Bosog ni Kupido’y muling naramdaman

Mga sugat nami’y dumugo na naman;

Ang puno’y bumagsak sariwa’t matibay

Kahi’t nakatumba sa dagta’y nabuhay!

Kami’y nabuhay ding masaya’t malungkot

Datnan at panawan ng maraming unos;

May mga sandaling ang tuwa ay lubos

Pagka’t nauupo’y dalwang magsing-irog!

Kahit nakahilig ang punong nabuhay

Mga puso kaming walang kamatayan;

Pilyong si Kupido’y laging nakabantay

Pinapana kami sa gabi at araw!