Ano ba ang Pasko?

Ang Pasko’y ano ba, ano nga ba ito

Na lagi na lamang masaya ang tao?

At sana’y lagi nang nagdiriwang tayo

Saka ang daigdig ay ligtas sa gulo!

Subali’t ang Pasko’y di laging masaya

Sapagka’t kung minsan ay hapis ang dala;

Dumarating itong tayo’y nagdurusa

Dahil sa magulo at dukha ang iba!

Kaya itong Pasko ay may dalwang mukha

Ang isa’y luhaan -– ang isa’y masaya;

Masaya ang Pasko kung tao’y sagana

Malungkot ang Pasko kung ang tao’y dukha!

Sa mga tahanang malaki at tanyag

Ang mesa ay hitik sa maraming prutas;

Sa tahanang munti’t sa yaman ay hungkag -–

Ang hapag-kainan ay salat na salat!

Kung Pasko’y may batang maraming laruan

Na bigay ng kanyang mayayamang ninang;

Mas maraming batang larua’y pulot lang –-

Pagka’t wala silang nagisnang magulang!

Palibhasa’y amang tuwina’y masikap

Pagsapit ng Pasko masaya ang anak;

Subali’t ang amang lagi nang halaghag

Mga anak niya’y hirap ang kayakap!

Kung Pasko’y masdan mo ang buong paligid -–

Mga dekorasyon sa ilaw ay tigib

Ganyan ang tahanan sa magarbong village

Na ang nakatira’y natutong magtipid!

Dumako ka naman sa may tabing-ilog

Mga bahay roon sa tubig ay lubog;

Kahi’t Paskung-Pasko ang ilaw na tanod

Ilawang de-gaas o kandilang upod!

Kaya ngayong Pasko ay hindi malaman

Kung saan hahantong ang pusong luhaan;

Saan ba mabuting Pasko’y ipagdiwang

Sa magarang bahay o sa dampang giray?

Mainam sigurong tayo ay lumapit –

Sa Dakilang Sanggol –- Hari ng Pag-ibig;

Tayo ay magdasal:  Sa Paskong sasapit

Gawin N’yang parehas tao sa daigdig!