Human Insecurity Act: Antay Terror Law

ITONG nakaraang buwan, ang bagay na nagdulot ng pinakamatinding TERROR sa madla… ay ang ANTI-TERROR ACT. Hindi ba nagugulat ang Palasyo na ang batas na tinawag nilang “salvation of our way of life” ay nagiging sanhi ng malawakang takot at nerbiyos? Mas asiwa pa ang bansang pinuproteksyunan sa solusyon kaysa run mismo sa problema.

Walang duda na ang isang Anti-Terror Law ay napa­panahon. Ang Pilipinas din ay madalas mabiktima ng terorismo. Dito pa napili ng ilang “terrorist” groups na magtayo ng HQ kaya mainit ang mata ng Amerika at iba pang alyado sa ating batas laban sa terorismo. Subalit kung ang gobyerno ay hahakbang laban sa salot, kaila­ngang siguruhin na walang mapipinsala sa gaga­miting pamamaraan. Ang buhay at kalayaan ng mama­mayan ay kasing halaga ng seguridad ng bansa. Ano ang paki­na-bang natin sa isang Anti-Terror Law na upang tayo’y proteksyunan ay tayo rin mismo ang parurusahan?

Ganun na lang ang takot ng tao dahil sa daming nag­papahayag ng pagtutol sa batas. Maski ang kinatawan ng UNITED NATIONS ay nagduda na ang ilang probisyon ng batas ay hindi papasa sa international standards ng human rights, umpisa na sa kakulangan ng depinisyon ng Terorismo. Tanggap naman ng lahat na maganda rin siguro ang intensyon ng mambabatas. Ang hinihingi lang ay bago ito ipatupad sa Sunday, July 15, dapat meron nang IRR o implementing rules nang mabigyan ng karam­patang direksyon o guidance ang mga magpapatupad, kontra abuso. Pinapayagan ang pag-“wiretap” o “bugging” ng telepono; arrest without warrant; pagbukas ng deposito sa bangko; pagbawal sa biyahe; at pagkumpiska ng      pag-aari. Hindi ba raso­nableng katakutan ang abuso nito? Pag may IRR, mababawasan ang nerbiyos.

Hindi maaring arbo­rin ni Gng. Arroyo ang tiwala ng tao na hindi niya ito gagamitin upang mamerhu­wisyo. Pa­sung-paso na tayo sa E.O. 464, Calibrated Pre-emp­tive Response (CPR) Policy at Proclamation 1017. Ka­pag hindi pa mapag­big­yan ang kahi­lingang itong papawi  sa takot ng  tao, sa isang iglap ay lili­naw na rin ang depinis­yon ng tero­rista. Hindi ba’t tero­rista ang nananakot ng tao?