Ang dungog

Ang Dios Miingon
Pamalandong Matag Domingo
Enero 14, 2007: Ikaduhang Domingo sulod sa tuig
Mga Pagbasa: Is. 62:1-5/1Cor. 12:4-11/Jn. 2:1-11

Nahimong kabahin na gyud diha sa pagkinabuhi ingon nga tawo nga panalipdan gyud ang dungog og nga malikayan gyud ang kaulawan. Ug gani, ang uban dili makadawat sa ilang kaparotan ug magpakamatay na lang kaysa mamansahan ang ilang dungog ug mahimong sumsoman sa mga tabi-tabi sa kadaghanan.

Ingon ini usab ang kultura sa kapanahonan ni Jesus. Si Jesus nakakita niini bisan og dili pa niya unta panahon nga mohimo og usa ka milagro. Sensitibo siya sa panginahanglan sa uban ug salamat usab sa iyang inahan nga mahangyoong miagni kaniya sa pagtabang sa uban...giluwas nila dili lang ang dungog kon dili ang maong buhat nakatampo usab aron mahimong mas mabulokon ang pagsaulog sa maong kaminyoon uban sa mga bisita og dumuduong.

Sa atong kapanahonan karon, giunsa man nato pagtan-aw ang atong dungog? Giunsa man nato kini pagreserbar? Ug tungod alang lang ba sa maong dungog nga kinahanglang isakripisyo ang kaugmaon sa mga batan-on pinaagi diha sa paggapos kanila sa usa ka katungdanan og responsibilidad sa kaminyoon? Mga pangutana kini nga angayang pamalandongan. Sanglit, ang tinud-anay nga pagpanalipod sa dungog sa tawo mao man ang pagpuyo ingon gayod nga usa ka tawo og ang pagtahud sa katungod sa atong isigkatawo.

* * *

E-mail: [email protected]